Onder de EU Ontbossingsverordening (EUDR) moeten bedrijven verplichte due diligence uitvoeren voordat gereguleerde grondstoffen op de EU-markt worden gebracht of ervan worden geëxporteerd. 

Het doel is duidelijk: ervoor zorgen dat producten ontbossingsvrij, legaal geproduceerd en goed gedocumenteerd zijn.

Artikel 3 van de verordening stelt de kernvereisten vast, wat in de praktijk betekent dat bedrijven drie dingen moeten aantonen:

• Het product is niet afkomstig van land dat na de afkapdatum is ontbost.
• Het is geproduceerd in overeenstemming met de toepasselijke wetten in het land van herkomst.
• Het is gedekt door een geldige Due Diligence Verklaring (DDS).

Aan deze eisen voldoen vereist meer dan een vinkje zetten. Bedrijven hebben een gestructureerd due diligence systeem nodig dat producten naar hun oorsprong traceert, risico's beoordeelt en vermindert, en een duidelijke audit trail creëert.

Dit artikel beschrijft wat due diligence inhoudt onder de EUDR, wat bedrijven moeten bewijzen, welke gegevens nodig zijn voor de DDS, en hoe je een compliant, controleerbaar proces onderhoudt.

{{custom-cta}}

Wat EUDR due diligence echt betekent

Artikel 8 van de verordening beschrijft een driestappenraamwerk dat alle operators moeten volgen:

a) het verzamelen van informatie, gegevens en documenten die nodig zijn om te voldoen aan de eisen van Artikel 9

b) risicobeoordelingsmaatregelen zoals vermeld in Artikel 10

c) risicobeperkende maatregelen zoals vermeld in Artikel 11

Deze stappen moeten worden voltooid voordat producten die onder de regelgeving vallen op de EU-markt worden gebracht of ervan worden geëxporteerd.

Zo werkt het proces in de praktijk:

Informatie verzamelen

Bedrijven moeten verifieerbare gegevens verzamelen over het product en de toeleveringsketen. Artikel 9 van de EUDR beschrijft de specifieke informatievereisten die moeten worden verzameld voor elk product voordat commerciële acties zoals het op de markt brengen of exporteren kunnen plaatsvinden.

Er zijn verschillende belangrijke gegevenspunten vereist, waaronder basisinformatie over de verzending, productiedatum, geolocaties van percelen en meer. 

De laatste twee vereisten zijn vooral cruciaal: operators moeten voldoende sluitend en verifieerbaar bewijs leveren dat het product zowel ontbossingsvrij als legaal geproduceerd is. De verordening zelf geeft geen expliciete definitie van wat deze term betekent en het is aan de persoon die de informatie beoordeelt om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan de normen van de term. Gezien de technische terminologie die wordt gebruikt, is een redelijke interpretatie dat de gegevens sterk genoeg moeten zijn om redelijke twijfel weg te nemen en gedocumenteerd moeten zijn op een manier die autoriteiten in staat stelt de nauwkeurigheid onafhankelijk te bevestigen.

Risicobeoordeling

Zodra gegevens zijn verzameld, moeten bedrijven beoordelen of het product enig risico loopt om niet-compliant te zijn, hetzij door verbanden met ontbossing of illegaliteit in het land van herkomst. De lat ligt hoog: alleen producten die als "verwaarloosbaar risico" worden beoordeeld, kunnen op de markt worden gebracht.

Risicofactoren kunnen indicatoren omvatten zoals ontbossingspercentages in het land van herkomst, de aanwezigheid van inheemse landclaims, corruptie of problemen met wetshandhaving, complexiteit van de toeleveringsketen en meer. 

Deze risicocategorieën worden beschreven in Artikel 10 van de verordening, maar ze zijn niet uitputtend. Bedrijven worden geacht hun eigen risicobeoordelingsprocedures te ontwikkelen op basis van de specifieke kenmerken van hun toeleveringsketens en deze aan te passen naarmate er nieuwe informatie beschikbaar komt.

Risicobeperking

Waar risico's worden geïdentificeerd, moeten bedrijven passende maatregelen nemen om ze te verminderen tot een verwaarloosbaar niveau. Zoals beschreven in Artikel 11 van de verordening, is mitigatie geen one-size-fits-all checklist; het moet worden afgestemd op de aard en ernst van het geïdentificeerde risico tijdens de beoordeling.

Dit is een dynamisch proces dat meerdere iteraties kan omvatten. In de meeste gevallen moeten bedrijven beginnen met het vragen om verdere verduidelijking of documentatie van leveranciers. Als de verstrekte informatie onvoldoende blijft, kunnen meer stappen zoals veldaudits, satellietmonitoring of overschakelen naar alternatieve bronnen nodig zijn.

Een product kan pas doorgaan naar de DDS-indiening zodra de operator redelijkerwijs kan concluderen dat het risico verwaarloosbaar is en goed onderbouwd.

DDS-indiening

Na het voltooien van de stappen van informatieverzameling, risicobeoordeling en (indien nodig) mitigatie, moet de operator een Due Diligence Verklaring (DDS) finaliseren en indienen. Dit is een formele verklaring die bevestigt dat due diligence correct is uitgevoerd en dat het product voldoet aan de ontbossingsvrije en legaliteitseisen van de EUDR. Operators hoeven geen lang document in te dienen waarin elk gegevenspunt wordt vermeld. In plaats daarvan uploaden ze een verklaring via het EU-systeem en moeten ze de onderliggende due diligence-informatie bewaren voor het geval de autoriteiten erom vragen. 

Op basis van de verordening moet een DDS worden ingediend voordat de commerciële activiteit plaatsvindt, wat betekent voordat het product op de EU-markt wordt gebracht of wordt geëxporteerd. In de praktijk betekent dit dat je het proces moet voltooien voordat goederen worden verzonden. Voor importen kan het product de douane niet passeren zonder een geldige DDS.

Voorgestelde vereenvoudigingen van EUDR due diligence op basis van rol van het bedrijf

Hoewel de kernverplichtingen voor due diligence onder de EU Ontbossingsverordening (EUDR) van toepassing zijn op alle operators die producten op de EU-markt brengen, introduceert het voorstel van de Europese Commissie van oktober 2025 rolgebaseerde aanpassingen om duplicatie en administratieve lasten te verminderen. Deze wijzigingen zijn nog geen wet en moeten nog worden goedgekeurd door het Europees Parlement en de Raad.

Indien aangenomen, zou het voorstel de volgende onderscheidingen introduceren:

• Downstream operators (inclusief niet-MKB's) - Niet langer verplicht om due diligence uit te voeren of te herhalen die al is uitgevoerd door upstream-importeurs of -producenten. In plaats daarvan moeten ze:
  • Geregistreerd blijven in het EUDR-informatiesysteem.
  • Referentienummers van upstream DDS of vereenvoudigde verklaringen verzamelen en doorgeven.
  • Ze zijn niet verantwoordelijk voor het auditen of verifiëren van upstream due diligence-systemen.
    ‍
• Operators die uit "laag-risico" landen sourcen - Mogen een vereenvoudigde procedure volgen, zoals het indienen van een eenmalige verklaring. Echter:
  • Er zijn momenteel geen landen geclassificeerd als laag-risico.
  • Het voorgestelde EU-benchmarkingsysteem dat de laag-risico status zou definiëren, is nog niet van kracht.
  • Tot die tijd blijven alle standaard due diligence-stappen - inclusief geolocatie, legaliteitsverificatie en risicobeoordelingen - verplicht.
    ‍
• MKB-handelaars - Niet verplicht om hun eigen due diligence uit te voeren of DDS in te dienen. Ze moeten echter:
  • Leveranciers-DDS-referentienummers of verklaring-ID's bewaren en doorgeven.
  • Zorg dragen voor traceerbaarheid over alle zendingen.
    

Ongeacht de grootte van het bedrijf of de positie in de toeleveringsketen blijft de basis van EUDR-compliance ongewijzigd: bedrijven moeten te allen tijde kunnen aantonen dat due diligence-systemen robuust, traceerbaar en klaar voor inspectie zijn. Het documenteren van controles, leveranciersgegevens en besluitvormingslogica is cruciaal om aan de handhavingsverwachtingen te voldoen.

In de tussentijd kun je de voorgestelde rollen en verantwoordelijkheden hier bekijken.

Welke gegevens je moet verzamelen voor due diligence

Het verzamelen van de juiste gegevens is de basis van een compliant due diligence-systeem. Je kunt geen risico's beoordelen of een DDS indienen zonder eerst de vereiste informatie te documenteren.

Volgens Artikel 9 van de EUDR vallen de gegevensvereisten in vijf praktische categorieën:

1. Basisinformatie over de verzending

Dit omvat de kerngegevens van het product en de transactie die nodig zijn om de goederen te beschrijven en hun beweging te traceren.

Wat te verzamelen:

• Productbeschrijving (handelsnaam, type en voor hout: wetenschappelijke en gewone soortnaam)
• Goederencode (HS-code)
• Hoeveelheid (netto massa in kg, volume in m³ of aantal items)
• Leverancier- en kopergegevens (volledige namen, adressen en contactinformatie)

Hoe het te verzamelen:
De meeste van deze gegevens worden al vastgelegd in commerciële facturen, paklijsten, ERP-systemen of logistieke documentatie. Inkoop- en operationele teams beheren dit meestal.

2. Informatie over het oogstgebied

Traceerbaarheid naar de exacte oorsprong is een kernvereiste van de EUDR. Elke grondstof moet worden gekoppeld aan het perceel (de percelen) waar het is geproduceerd.

Wat te verzamelen:

• Land van productie
• Geolocatie van elk perceel:
  
  • Puntcoördinaten (breedte-/lengtegraad) voor percelen ≤4 hectare
  • Polygone mapping voor percelen >4 hectare (verplicht behalve voor vee)
• Productiedatum of datumbereik

Hoe het te verzamelen:
Vraag coördinaten of GeoJSON-bestanden rechtstreeks aan bij leveranciers. Platforms zoals Coolset bieden ingebouwde tools om dit gemakkelijker te maken, wat vooral handig is wanneer producenten geen technische mappingmogelijkheden hebben.

3. Bewijs van ontbossingsvrije status

Bedrijven moeten bewijzen dat grondstoffen niet afkomstig zijn van land dat na 31 december 2020 is ontbost of gedegradeerd.

Wat te verzamelen:

• Satellietbeelden
• Geotagged veldfoto's
• Historische landgebruiksrapporten of shapefile overlays

Hoe het te verzamelen:
Gebruik ontbossingsscreeningtools, platforms voor remote sensing of geïntegreerde functies in software zoals Coolset. Bewijs moet gekoppeld zijn aan productiecoördinaten en duidelijk voorzien van een tijdstempel.

Pro tip: Gebruik verifieerbare satellietbeelden met tijdstempels. Vermijd generieke afbeeldingen of niet-geverifieerde verklaringen van leveranciers.

4. Bewijs van legale productie

Producten moeten voldoen aan alle toepasselijke wetten in het land van herkomst, inclusief milieu-, arbeids- en landrechtenregelgeving.

Wat te verzamelen:

• Landtitel of eigendomsakte
• Oogst- of productievergunning
• Bewijs van naleving van lokale arbeids- of milieuwetten
• Documentatie van rechten van derden (bijv. FPIC-overeenkomsten)

Hoe het te verzamelen:
Vraag officiële documenten aan bij leveranciers of lokale autoriteiten. Certificeringsplatforms of externe consultants kunnen helpen bij het verifiëren van wettelijke naleving.

Pro tip: Verzamel officiële documenten met traceerbare referentienummers. Vertrouw niet op informele of handgeschreven verklaringen.

5. Aanvullende inputs voor risicobeoordeling

Naast de DDS moeten bedrijven contextuele risico's evalueren als onderdeel van hun verplichtingen volgens Artikel 10.

Wat te verzamelen:

• Land governance-indicatoren
• Ontbossingstrends in de regio
• Bekende leveranciersproblemen of eerdere overtredingen
• Certificeringen (alleen als ondersteunende documentatie)

Hoe het te verzamelen:
Gebruik openbare databases, leveranciersvragenlijsten of externe analyses. Deze inzichten voeden je risicobeoordeling en bepalen of mitigatie nodig is.

Het proces van het creëren van een risicobeoordelingsmethodologie, het verzamelen van alle gegevens en het beoordelen van de risico's kan een zeer veeleisend proces zijn. EUDR-oplossingen zoals Coolset bieden een ingebouwde methodologie die al deze gegevensbronnen in een samenhangende risicobeoordeling integreert.

Hoe je een verdedigbaar due diligence-systeem opbouwt

EUDR compliance is geen checklist. Het is een herhaalbaar, controleerbaar systeem. Een verdedigbaar due diligence systeem moet duidelijke workflows, toegewezen verantwoordelijkheden, gestructureerd databeheer en continue controle omvatten om te zorgen dat aan alle vereisten wordt voldaan.

Cross-functionele eigenaarschap

Het bouwen en onderhouden van een effectief due diligence systeem vereist samenwerking tussen drie kernfuncties:

• Compliance zorgt voor juridische afstemming, beoordeelt risicoanalyses en zorgt voor auditgereedheid. Dit team is verantwoordelijk voor het interpreteren van regelgevingsupdates en het behouden van systeemintegriteit.
• Inkoop verzorgt de onboarding van leveranciers, verzamelt de vereiste gegevens en zorgt ervoor dat EUDR-verplichtingen in contracten en verwachtingen worden weerspiegeld.
• Operaties of logistiek beheren verzendingsrecords en zorgen ervoor dat DDS nauwkeurig en op tijd worden gegenereerd en ingediend.

Om dit in de praktijk te laten werken, moeten bedrijven een benoemde due diligence coördinator aanstellen. 

Documentatie organiseren op oorsprong en order

Een sterk due diligence systeem hangt ook af van hoe informatie wordt opgeslagen en gestructureerd. We stellen voor om records in twee categorieën te verdelen:

Oorsprongsgebonden gegevens (statisch of semi-statisch)

Dit omvat documenten die betrekking hebben op het productieperceel of de producent en geldig blijven totdat er iets verandert:

• Geolocatiecoördinaten
• Grondtitel of productievergunningen
• Milieu- en arbeidscompliancedossiers
• Satellietbewijs van ontbossingsvrije status
• FPIC of documentatie van derdenrechten

Zodra geverifieerd, kan deze informatie worden hergebruikt voor meerdere DDS-indieningen, zolang de onderliggende voorwaarden ongewijzigd blijven.

Order- of verzendingsgebonden gegevens (dynamisch)

Deze records zijn uniek voor elke order of zending en moeten bij elke transactie worden bijgewerkt:

• Oogst- of productiedatum
• Hoeveelheid en productdetails
• Leverancier- en koperidentificaties
• DDS-referenties en unieke verzendcodes
• Douane- en transportdocumentatie

Interne beoordelingen en auditgereedheid

Een verdedigbaar systeem betekent ook je proces kwaliteitsgecontroleerd houden. Terwijl de EUDR minstens één volledige systeembeoordeling per jaar vereist, bouwen proactieve bedrijven regelmatige controles in om problemen vroegtijdig te signaleren en de systeemvolwassenheid in de loop van de tijd te verbeteren.

Maandelijkse steekproeven

• Controleer ingediende DDS op ontbrekende of inconsistente gegevens
• Bevestig dat leveranciersreacties en coördinaten compleet zijn
• Valideer een steekproef van "laag-risico" zendingen op nauwkeurigheid

Kwartaalcoördinatiebeoordelingen

• Breng compliance, inkoop en operaties samen om vertragingen, problemen of updates te identificeren
• Beoordeel de prestaties en reactietijd van leveranciers
• Werk interne land- of risicologica bij als wereldwijde trends verschuiven

Jaarlijkse systeemaudit

• Bevestig dat het due diligence proces nog steeds in lijn is met EUDR-richtlijnen en handhavingsprioriteiten
• Herbeoordeel statische gegevens door opnieuw de Artikel 9-informatie te verzamelen
• Zorg ervoor dat eerdere mitigerende acties zijn gedocumenteerd en voltooid

Veelvoorkomende valkuilen en hoe ze te vermijden

Het bereiken van EUDR compliance is complex en zelfs goedbedoelende bedrijven kunnen in valkuilen vallen die hen in gevaar brengen voor non-compliance. Hieronder staan enkele van de meest voorkomende problemen en hoe ze aan te pakken voordat ze escaleren tot handhavingsproblemen.

1. Onvolledige of onnauwkeurige geolocatiegegevens

Een van de meest voorkomende fouten is het gebruik van onjuiste perceelcoördinaten. Leveranciers kunnen GPS-punten voor een magazijn of vage polygonen geven die recent ontboste gebieden uitsluiten.

Hoe het te vermijden:
Valideer altijd coördinaten met behulp van kaarttools of satellietbeelden. Zorg ervoor dat productiedata duidelijk gekoppeld zijn aan de geolocatiegegevens en dat de verstrekte coördinaten overeenkomen met een landbouw-/bosgebied. Geef leveranciers gestandaardiseerde richtlijnen over wat van hen wordt verwacht. 

2. Te veel vertrouwen op certificeringen

Certificeringen zoals FSC of RSPO kunnen je beoordeling ondersteunen, maar vervangen due diligence niet. Veel voldoen niet volledig aan EUDR-criteria, vooral met betrekking tot afkapdata of juridische reikwijdte.

Hoe het te vermijden:
Gebruik certificeringen alleen als ondersteunend bewijs. Verifieer onafhankelijk dat de dekking, timing en integriteit van de toeleveringsketen van het certificaat overeenkomen met de EUDR-vereisten. De beste praktijk is om de originele documenten samen met de certificaten te verzamelen voor kruisverwijzing.

3. Gebruik van verouderde of statische informatie

Risico's kunnen veranderen door verschuivingen in landgebruik, politieke instabiliteit of veranderingen bij leveranciers. Als je due diligence niet voorbereid is op deze veranderingen, kun je risico's onderschatten.

Hoe het te vermijden:
Werk je gegevens regelmatig bij. Gebruik waarschuwingen of satellietmonitoring om veranderingen nabij inkoopgebieden te signaleren. Houd voortdurende betrokkenheid van leveranciers en herzie je beoordelingen minstens jaarlijks zoals vereist door Artikel 10(4).

Naast het bijhouden van nauwkeurige leveranciersgegevens is het essentieel om op de hoogte te blijven van regelgevingsupdates van de Europese Commissie. Dit omvat het monitoren van wijzigingen in de landenrisicobenchmarklijst, updates van compliance-vereisten en eventuele gepubliceerde lijsten van entiteiten die in strijd zijn met de EUDR. Actueel blijven zorgt ervoor dat je due diligence proces in lijn blijft met de laatste wettelijke verplichtingen en handhavingstrends.

4. Zwakke documentatie en audittrail

Zelfs als je due diligence solide is, houdt het niet stand zonder bewijs. Het niet documenteren van je risicoanalyses, leveranciersgesprekken of mitigerende stappen compromitteert de geloofwaardigheid van je proces.

Hoe het te vermijden:
Creëer een duidelijk, consistent documentatieproces. Gebruik interne notities, gedateerde bestanden of speciale software om te laten zien hoe conclusies zijn bereikt. Sla alle records op in een systeem dat auditgereedheid ondersteunt.

Hoe softwaretools te kiezen voor due diligence verklaringen

Het beheren van EUDR compliance op schaal vereist meer dan spreadsheets en e-mailthreads. Een betrouwbaar softwaretool moet het volledige due diligence proces ondersteunen, van het verzamelen van perceelniveau geolocatiegegevens tot het beoordelen van risico's, het genereren van DDS' en het voorbereiden op audits.

Zoek naar een platform dat je in staat stelt om leveranciersgegevens efficiënt te verzamelen en te verifiëren, risico's te signaleren met ingebouwde logica in lijn met Artikel 10 en de status van elke zending te volgen tot aan de indiening. Functies voor leveranciersbetrokkenheid, zoals portals of mobielvriendelijke formulieren, kunnen gegevensverzameling stroomlijnen, terwijl integratie met ERP-systemen helpt handmatige invoer te verminderen. 

Het belangrijkste is dat de tool een duidelijke audittrail moet bieden en ervoor moet zorgen dat alle records worden opgeslagen voor de vereiste periode van vijf jaar. Als je bedrijf extra duurzaamheidsverplichtingen navigeert, is het de moeite waard om een oplossing te overwegen die ook bredere regelgeving ondersteunt dan alleen EUDR.

Coolset helpt bedrijven de handmatige werklast te verminderen, de gegevenskwaliteit te verbeteren en voorop te blijven lopen met regelgevingsvereisten zonder de noodzaak van complexe systemen of grote compliance-teams.

Ontdek de Coolset EUDR-oplossing of plan een live demo met ons.

FAQ – EUDR due diligence vereisten

1. Wat is "due diligence" onder de EUDR?

‍Onder de EUDR is due diligence het verplichte proces dat operators moeten volgen om ervoor te zorgen dat producten ontbossingsvrij, legaal geproduceerd en ondersteund door een DDS zijn. Dit omvat het verzamelen van gedetailleerde gegevens over de toeleveringsketen, het beoordelen van het risico op non-compliance en het nemen van mitigerende maatregelen als het risico boven verwaarloosbaar is. Alleen wanneer compliance is bevestigd, kan een DDS worden ingediend bij het EU-systeem.

2. Welke informatie moet een Due Diligence Statement (DDS) bevatten?‍

De DDS is de definitieve verklaring die door een operator onder de EUDR wordt ingediend. Het moet bevatten:

• De naam, het adres en, indien van toepassing, het EORI-nummer van de operator.
• Een productbeschrijving inclusief HS-code, handelsnaam, wetenschappelijke naam (indien van toepassing) en hoeveelheid.
• Het productieland en de geolocatiecoördinaten van alle percelen waar de grondstoffen zijn geproduceerd (of alle vestigingen voor vee).
• Een referentienummer als een bestaande DDS wordt gebruikt.
• Een juridische verklaring die bevestigt dat due diligence is uitgevoerd en dat er geen of alleen verwaarloosbaar risico is geïdentificeerd.
• Een gedateerde handtekening inclusief de naam en functie van de ondertekenaar.

3. Wie is verantwoordelijk voor het indienen van de DDS en kan het worden gedelegeerd?

Volgens de huidige regelgeving zijn de eerste operators - bedrijven die relevante producten voor het eerst op de EU-markt brengen of exporteren - verantwoordelijk voor het indienen van de Due Diligence Statement (DDS) via het TRACES-systeem van de EU. Deze verantwoordelijkheid kan niet worden gedelegeerd, zelfs niet als due diligence activiteiten worden uitbesteed.

Volgens het voorstel van de Europese Commissie van oktober 2025 (in afwachting van goedkeuring):

• Downstream operators (bijv. fabrikanten, retailers) zouden niet langer hun eigen DDS hoeven in te dienen, zolang upstream leveranciers al een conforme DDS of verklaring hebben ingediend. Deze operators moeten nog steeds:
  • Registreren in het EUDR-informatiesysteem.
  • Zorg voor traceerbaarheid door referentienummers van upstream DDS of verklaringen te verzamelen en door te geven.
• Niet-MKB handelaren zouden ook vrijgesteld zijn van DDS-indiening onder het voorstel, maar moeten ervoor zorgen dat referentienummers correct door de keten worden doorgegeven.
• MKB handelaren zouden DDS-referenties blijven behouden maar niet indienen.
  

De DDS blijft de wettelijke verantwoordelijkheid van de operator die het product op de markt brengt of exporteert. Het is toegestaan om de voorbereiding van gegevens of risicoanalyses aan derden (bijv. consultants, platforms) te delegeren - maar de indiening en wettelijke verantwoordelijkheid blijven bij de operator.

Totdat het voorstel formeel is aangenomen, moeten alle operators zich voorbereiden volgens de huidige regels: als je producten op de markt brengt, dien je eigen DDS in.

4. Hoe wordt due diligence compliance gecontroleerd en gehandhaafd?‍

Elke EU-lidstaat wijst bevoegde autoriteiten aan om de EUDR te handhaven via risicogebaseerde audits, inspecties en documentbeoordelingen. Alle DDS-indieningen gaan naar een gecentraliseerd EU-systeem, waar autoriteiten ze analyseren met behulp van risicocriteria om zendingen of operators voor nader onderzoek te markeren. Douane speelt ook een rol door ervoor te zorgen dat een geldige DDS wordt verstrekt voor importen en niet-conforme zendingen te blokkeren.

Sancties voor non-compliance kunnen boetes omvatten (tot minstens 4% van de omzet), inbeslagname van goederen of schorsing van markttoegang. Autoriteiten kunnen ook onderzoeken instellen naar gegronde zorgen die door NGO's of andere partijen worden geuit. Operators moeten niet alleen de DDS kunnen tonen, maar ook het volledige due diligence systeem erachter.

5. Kunnen bestaande certificeringen (bijv. FSC, RSPO) de noodzaak voor due diligence vervangen?‍

Nee. Certificeringen kunnen due diligence onder de EUDR niet vervangen, ze kunnen het alleen ondersteunen. Operators moeten nog steeds alle vereiste gegevens verzamelen en hun eigen risicoanalyses uitvoeren.

De Europese Commissie erkent geen enkele certificering als vervanging voor een DDS. Elke zending moet worden ondersteund door een volledig due diligence proces, ongeacht de certificeringsstatus.