De EU Ontbossingsverordening (EUDR) is een nieuwe wet die bedoeld is om ontbossing uit toeleveringsketens die aan de Europese markt zijn gekoppeld, te elimineren. Vanaf 30 december 2025 moeten grote en middelgrote bedrijven bewijzen dat belangrijke grondstoffen, zoals cacao, soja, vee, hout, koffie, rubber en palmolie, zowel ontbossingsvrij als legaal geproduceerd zijn. Kleine en micro-ondernemingen moeten voldoen tegen juni 2026. 

De verordening maakt deel uit van de Europese Green Deal en reageert op een van de grootste milieudrijvers van klimaatverandering: wereldwijde ontbossing. Tussen 1990 en 2020 ging meer dan 420 miljoen hectare bos verloren, een gebied groter dan de gehele EU. Het grootste deel van dit verlies is veroorzaakt door landbouwuitbreiding die verband houdt met slechts een handvol grondstoffen, waaronder die nu onder de EUDR vallen.

Naarmate toeleveringsketens grenzen overschrijden en complexer worden, nemen de risico's rond ontbossing en illegale inkoop toe. De EUDR pakt dit aan met een enkel, afdwingbaar kader dat bedrijven direct verantwoordelijk maakt voor het verifiëren van de oorsprong van hun producten.

Waarom dit belangrijk is voor je bedrijf

Als je producten binnen de EU inkoopt, produceert of verkoopt, moet je verifiëren waar je producten vandaan komen en bewijzen dat ze voldoen aan strenge milieu- en wettelijke normen. Deze gids helpt je bij die beoordeling en schetst hoe compliance eruitziet voor jouw branche en rol.

Wie wordt beïnvloed door de EUDR?

Hoe je toeleveringsketenactiviteit je EUDR-rol bepaalt

De EUDR maakt onderscheid tussen twee kernmarktactiviteiten. Hoewel de juridische definities technisch kunnen klinken, betekenen ze in de praktijk het volgende:

• Op de markt brengen: Je brengt een product op de markt als je het als eerste in de EU brengt, hetzij door het te importeren van buiten de EU of door het binnen de EU te produceren en aan te bieden.
• Beschikbaar stellen op de markt: Je stelt een product beschikbaar als het al op de EU-markt is gebracht en je het verkoopt of distribueert. Dit geldt voor groothandelaars en detailhandelaren die inkopen bij EU-gebaseerde leveranciers.

Op basis van deze activiteiten vallen bedrijven in een van de twee rollen:

• Operatoren: Bedrijven die gereguleerde producten op de EU-markt brengen of buiten de EU exporteren. Dit omvat importeurs, EU-producenten en exporteurs.
• Traders: Bedrijven die gereguleerde producten kopen en verkopen die al op de EU-markt zijn gebracht. Dit omvat distributeurs en detailhandelaren die binnen de EU inkopen.

Verantwoordelijkheden variëren per rol. Operatoren dragen de volledige due diligence last. Ze moeten toeleveringsketengegevens verzamelen en verifiëren en een formele due diligence verklaring (DDS) indienen voor markttoetreding. 

Traders, vooral MKB's, hebben lichtere verplichtingen gericht op traceerbaarheid. Ze moeten relevante documentatie bewaren en doorgeven, maar zijn doorgaans niet verplicht om volledige due diligence uit te voeren.

Hoe de grootte van je bedrijf je EUDR-verantwoordelijkheden verandert

Je wordt beschouwd als een MKB (kleine of middelgrote onderneming) als je aan twee van de drie van de volgende criteria voldoet:

• Minder dan 250 werknemers
• Jaaromzet onder €50 miljoen
• Jaarlijks balanstotaal onder €25 miljoen

Grote bedrijven overschrijden deze drempels en hebben volledige compliance-verplichtingen, of ze nu als operatoren of traders optreden, terwijl MKB's profiteren van een vereenvoudigd due diligence proces.

Het begrijpen van je rol voor elk producttype en transactie is essentieel om je verplichtingen te bepalen. Als je je rol al hebt bevestigd, verken dan hoe je stap voor stap aan de EUDR kunt voldoen.

{{legislation-tool-injectable}}

‍

Hoe je je rol onder EUDR bepaalt 

Om je rol onder EUDR te bepalen, overweeg de volgende controlepunten voor elk van je producten:

Belangrijkste verantwoordelijkheden per rol

Je verplichtingen onder de EUDR hangen af van drie factoren: 1) de rol van je bedrijf in de toeleveringsketen (operator of handelaar), 2) de grootte van je bedrijf (MKB of niet-MKB), en 3) of je als eerste in de keten staat of verderop.

Niet-MKB operators eerst in de keten

Grote bedrijven die voor het eerst producten importeren, produceren of exporteren, dragen de meeste verantwoordelijkheid. Deze bedrijven moeten volledige due diligence uitvoeren voor elk product voordat het de EU-markt betreedt of verlaat (Artikel 8). Dit omvat het verzamelen van geolocatiegegevens en het verifiëren dat het product legaal is geproduceerd en ontbossingsvrij is (Artikel 9), het beoordelen en beperken van risico's (Artikelen 10 en 11), en het indienen van een DDS via het EU Informatiesysteem (Artikel 3).

Daarnaast moeten ze hun due diligence-systeem jaarlijks herzien en openbaar rapporteren over hun inspanningen (Artikel 12). Alle documentatie moet ten minste vijf jaar worden bewaard (Artikel 12).

Voorbeeld: Een Italiaans bedrijf dat hout uit Brazilië importeert voor de productie van vloeren in de EU kwalificeert als operator. Omdat het het product voor het eerst op de EU-markt brengt, moet het volledige due diligence uitvoeren en een DDS indienen.

Niet-MKB operators verderop in de keten

Zelfs als een bedrijf werkt met materialen die al door een DDS zijn gedekt, moet het nog steeds aan bepaalde compliance-eisen voldoen als het die materialen transformeert tot nieuwe producten en deze op de markt brengt. In deze gevallen moet het bedrijf verifiëren dat upstream due diligence correct is uitgevoerd (FAQ 3.4), een nieuwe DDS indienen die verwijst naar de upstream DDS en het verificatienummer bevat (FAQ 3.4), een intern due diligence-systeem onderhouden (Artikel 12), en documentatie ten minste vijf jaar bewaren (Artikel 12).

Voorbeeld: Een grote meubelfabrikant die hout van een EU-zagerij gebruikt, moet zijn eigen DDS indienen wanneer het afgewerkte meubels op de markt brengt, zelfs als het ruwe materiaal al door een DDS was gedekt.

MKB operators eerst in de keten

Kleine en middelgrote ondernemingen die goederen importeren of produceren, moeten ook due diligence uitvoeren wanneer ze een nieuw product op de markt brengen (Artikel 8). Hun verplichtingen omvatten het verzamelen van geolocatiegegevens en het verifiëren van legaliteit (Artikel 9), het beoordelen en beperken van risico's (Artikelen 10 en 11), het indienen van een DDS (Artikel 12), en het onderhouden van hun intern due diligence-systeem (Artikel 12). Ze moeten relevante documentatie vijf jaar bewaren, maar zijn niet verplicht om jaarlijkse rapporten te publiceren (Artikel 12).

Belangrijke opmerking: MKB-status vrijwaart bedrijven niet van due diligence-verplichtingen bij het op de markt brengen van een product.

Voorbeeld: Een MKB dat cacaobonen van buiten de EU importeert en cacaopoeder produceert, moet due diligence uitvoeren en een DDS indienen.

MKB operators verderop in de keten

Wanneer MKB's inputs gebruiken die al upstream zijn beoordeeld, ligt hun rol bij traceerbaarheid in plaats van het herhalen van due diligence. Ze zijn niet verplicht om een nieuwe DDS in te dienen voor de gedekte componenten. Ze moeten echter DDS-referentienummers en verificatiecodes behouden en doorgeven (FAQ 3.5), deze opnemen in douaneaangiften bij export (FAQ 3.5), en delen met klanten of autoriteiten op verzoek (FAQ 3.5). Als ze op de hoogte zijn van non-compliance, moeten ze de autoriteiten onmiddellijk informeren. Alle nieuwe inputs die niet eerder zijn gedekt, moeten door due diligence gaan en worden gedocumenteerd in een nieuwe DDS (Artikel 8).

Voorbeeld: Een MKB dat cacaobonen koopt die al door een DDS zijn gedekt, kan vertrouwen op de upstream-documentatie bij de verkoop van chocoladeproducten, maar moet ervoor zorgen dat alle extra cacaoinputs voldoen aan de EUDR-vereisten.

Niet-MKB handelaren

Grote distributeurs en retailers die gereguleerde producten verkopen die al op de markt zijn gebracht, moeten ook voldoen. Deze handelaren zijn verantwoordelijk voor het verifiëren dat upstream due diligence correct is uitgevoerd (FAQ 3.4), een nieuwe DDS indienen die verwijst naar de bestaande DDS en het verificatienummer (FAQ 3.4), een systeem onderhouden dat deze verificatie ondersteunt (Artikel 12), en alle documentatie ten minste vijf jaar bewaren (Artikel 12).

Voorbeeld: Een grote supermarkt die chocolade verkoopt die door een ander bedrijf is gemaakt, moet zijn eigen DDS indienen met verwijzing naar de DDS van de fabrikant, zelfs als het product al op de EU-markt is gebracht.

MKB handelaren

MKB's die gereguleerde producten distribueren die al op de markt zijn gebracht, hebben de lichtste verplichtingen. Ze zijn niet verplicht om due diligence uit te voeren of een DDS in te dienen. Ze moeten echter DDS-referenties van hun leveranciers verkrijgen en behouden (Artikel 5), deze informatie aan klanten of autoriteiten doorgeven op verzoek (Artikel 5), en transactiegegevens ten minste vijf jaar bewaren (Artikel 5). Als ze vermoeden dat er sprake is van non-compliance, moeten ze de autoriteiten onmiddellijk op de hoogte stellen (Artikel 5).

Voorbeeld: Een kleine Duitse groothandel die koffie koopt van een EU-gebaseerde importeur en doorverkoopt aan lokale branders kwalificeert als een MKB-handelaar. Het is niet verplicht om due diligence uit te voeren, maar moet de upstream DDS-referentie opslaan en delen.

Lees onze speciale gids voor EUDR-rapportage voor handelaren om te begrijpen wat je moet documenteren, behouden en indienen.

Bedrijven met dubbele rol

Sommige bedrijven fungeren zowel als operator als handelaar, afhankelijk van de transactie. Bij het importeren of produceren van goederen binnen de scope zijn ze operators en moeten ze volledige due diligence volgen. Bij het doorverkopen van goederen die al door een andere EU-entiteit op de markt zijn gebracht, zijn ze handelaren en alleen verantwoordelijk voor traceerbaarheid.

Voorbeeld: Een Poolse meubelfabrikant die hout uit Indonesië importeert, is een operator en moet volledig voldoen. Als datzelfde bedrijf ook afgewerkte houten panelen van een Franse leverancier koopt en doorverkoopt, fungeert het als handelaar voor die specifieke transactie.

{{custom-cta}}

Brancheoverzicht: Welke branches worden beïnvloed?

De EUDR richt zich op zeven grondstoffen die veelal in verband worden gebracht met ontbossing:

Vee, cacao, koffie, oliepalm, rubber, soja en hout.

Maar de regelgeving strekt zich uit voorbij grondstoffen. Elk product vermeld in Bijlage I valt onder de EUDR, ongeacht of het ruw, verwerkt of afgewerkt is. Dit omvat alles van chocolade en banden tot houten meubels en lederwaren.

Als een grondstof wordt omgezet in een product met een andere HS-code, bijvoorbeeld sojabonen omzetten in sojameel of houten planken in houten stoelen, wordt het beschouwd als een nieuw product onder de EUDR. Dit triggert nieuwe due diligence-vereisten, zelfs als de oorspronkelijke grondstof al was beoordeeld.

Voorbeelden van EUDR-gereguleerde goederen per branche

Hieronder geven we een overzicht van de zeven grondstoffen met voorbeelden van echte producten, gebruikssituaties en branchespecifieke risico's om je te helpen beoordelen wat relevant is in je toeleveringsketen.

Speciale gevallen en veelvoorkomende misverstanden

Samengestelde producten
Als een product meerdere EUDR-grondstoffen bevat, is due diligence mogelijk alleen vereist voor de grondstof gekoppeld aan de uiteindelijke HS-code van het product.

Voorbeeld: Chocoladerepen (HS 1806) vallen onder cacao, niet palmolie, zelfs als beide ingrediënten zijn.

Gerecycled materiaal
Producten die volledig zijn gemaakt van gerecycled of afvalmateriaal (zoals 100% gerecycled papier) vallen niet onder de EUDR. Echter, elk deel dat nieuw materiaal bevat, zelfs in kleine hoeveelheden, moet nog steeds worden getraceerd en geverifieerd.

Verpakking
Houten of papieren verpakkingen vallen binnen de scope als ze als product worden verkocht. Als ze alleen worden gebruikt om een ander item te verzenden, vallen ze niet binnen de scope.

Voorbeeld:

• Houten krat verkocht als los item → binnen scope
• Dezelfde krat alleen gebruikt om koffie te vervoeren → niet binnen scope

Wat gebeurt er als je niet voldoet?

De EUDR is niet optioneel. Als je bedrijf niet aan zijn verplichtingen voldoet, kunnen de gevolgen direct en kostbaar zijn.

Ten eerste komen je producten niet op de markt. Zonder een geldige DDS zullen douaneautoriteiten je zending blokkeren. Zelfs als een DDS is ingediend, maakt elk geïdentificeerd risico dat niet volledig is beperkt het illegaal om dat product op de EU-markt te brengen. In de praktijk betekent dit dat zendingen aan de grens kunnen worden tegengehouden of uit de schappen kunnen worden gehaald.

Eenmaal op de markt kunnen niet-conforme goederen in beslag worden genomen. EU-lidstaten hebben de bevoegdheid om producten die in verband worden gebracht met ontbossing of onvoldoende due diligence te inspecteren, terug te trekken of te vernietigen. Ze kunnen ook verdere verkoop stoppen of bedrijfsactiviteiten tijdelijk opschorten die aan die goederen zijn gekoppeld. Een partij hout die in verband wordt gebracht met illegale houtkap kan bijvoorbeeld in beslag worden genomen terwijl de rest wordt geblokkeerd van verkoop totdat corrigerende stappen zijn genomen.

Financiële boetes zijn fors. Afhankelijk van de lidstaat kunnen ernstige of herhaalde overtredingen leiden tot boetes tot 4% van je EU-omzet, met extra boetes voor elke niet-conforme zending. In gevallen van fraude, zoals het indienen van valse documenten, kan strafrechtelijke vervolging van toepassing zijn.

Zelfs zonder formele boetes is operationele verstoring een reëel risico. Bedrijven die uit risicovolle gebieden inkopen, worden regelmatig geïnspecteerd. Als documentatie onvolledig is of wordt gemarkeerd, kun je vertragingen, extra kosten en mogelijk contractverlies verwachten. Deze neveneffecten, van gemiste leveringsdeadlines tot ontevreden klanten, kunnen snel oplopen.

Ten slotte is er de reputatieschade. EUDR-compliance wordt snel een basisvereiste in contracten en inkoop. Tekortschieten kan relaties schaden, ongewenste media-aandacht trekken en controle van NGO's, consumenten en investeerders uitnodigen.

Volgende stappen

Je EUDR-verplichtingen begrijpen is slechts de eerste stap. De volgende is het toepassen van het kader op je eigen operaties.

Begin met het identificeren welke van je producten onder de scope van de regelgeving vallen. Breng je een product voor het eerst op de EU-markt, hetzij door het te importeren of te produceren binnen de EU? Zet je een grondstof om in iets nieuws met een andere HS-code? Verkoop je goederen door die al door een andere EU-gebaseerde leverancier op de EU-markt zijn gebracht? En kwalificeer je als een MKB, of overschrijd je de drempels die een groot bedrijf definiëren?

Het beantwoorden van deze vragen zal je rol verduidelijken of je nu als operator of handelaar optreedt en je specifieke verplichtingen bepalen. Dat kan betekenen dat je volledige due diligence uitvoert en een DDS indient, of ervoor zorgt dat je traceerbaarheidsdocumentatie behoudt en doorgeeft.

Zodra je rol duidelijk is, kun je beginnen met het opbouwen van de interne systemen, leveranciersworkflows en documentatieprocessen die nodig zijn om compliant te blijven.

Bij Coolset helpen we bedrijven EUDR-compliance te vereenvoudigen door traceerbaarheid praktisch te maken. Of je nu net begint of je voorbereidt op volledige implementatie, ons platform is ontworpen om elke stap van het proces te ondersteunen.

Coolset's EUDR-product helpt bedrijven de juiste gegevens te verzamelen, ontbossingsrisico's te controleren en Due Diligence Statements in te dienen zonder leveranciers achterna te zitten of in complexe spreadsheets te werken. Met Coolset kunnen bedrijven product- en ordergegevens uit je ERP importeren, documenten van leveranciers aanvragen en alles op één plek volgen. Het systeem markeert ontbrekende of risicovolle zendingen en genereert auditklare DDS-bestanden die voldoen aan het verplichte EU TRACES-formaat.

Het product wordt gelanceerd in augustus 2025. Meld je aan voor de wachtlijst hier.