Introductie

De EU Ontbossingsverordening (EUDR) richt zich op zeven van de grootste veroorzakers van ontbossing: vee, soja, palmolie, koffie, cacao, rubber en hout. Deze grondstoffen zijn verboden in de EU-handel tenzij ze ontbossingsvrij en legaal geproduceerd zijn. Samen zijn ze verantwoordelijk voor ongeveer 40% van de wereldwijde tropische ontbossing, grotendeels gedreven door internationale vraag. 

Een opvallend voorbeeld is de cacaobranche in Ivoorkust, waar tussen 2000 en 2019 een bosgebied groter dan de helft van Nederland werd vervangen door cacaoplantages.

Met de handhaving die in 2026 nadert, is het begrijpen welke producten gedekt zijn een van de meest urgente compliance stappen voor operators en handelaren. Hoewel de Europese Commissie een mogelijke vertraging van een jaar heeft aangegeven, blijft de verordening van kracht en moet de voorbereiding doorgaan.

Deze gids geeft een overzicht van de productscope van de EUDR, waarom deze grondstoffen zijn geselecteerd, welke producttypes wel of niet onder de verordening vallen en wat dit betekent voor jouw branche. Of je nu handelt in bulk soja of afgewerkte lederen goederen, weten hoe jouw goederen onder de EUDR vallen is cruciaal om vroeg te handelen en voorop te blijven.

Wat de EUDR reguleert in een oogopslag

De EUDR is van toepassing op zeven belangrijke grondstoffen die in verband worden gebracht met ontbossing en bosdegradatie:

• Vee
• Palmolie
• Soja
• Cacao
• Koffie
• Natuurrubber
• Hout

Deze grondstoffen, en een gedefinieerde lijst van producten die ervan zijn gemaakt, mogen alleen in of uit de EU worden verhandeld als ze zowel ontbossingsvrij als legaal geproduceerd zijn.

• Ontbossingsvrij betekent dat het land dat werd gebruikt voor de productie van de grondstof niet werd ontbost of gedegradeerd na 31 december 2020.
• Legaal betekent dat het product voldoet aan alle toepasselijke wetten in het land van productie, inclusief die met betrekking tot landgebruiksrechten, arbeidsomstandigheden en milieubescherming.

Dezelfde regels, ongeacht de grondstof

De verordening legt dezelfde due diligence-verplichtingen op voor alle grondstoftypes. Of je nu koffiebonen of hout importeert, de due diligence-verplichtingen zijn identiek: verzamel gegevens, beoordeel en verminder risico's, en dien due diligence-verklaringen (DDS) in voordat je producten op de EU-markt brengt. 

Goed om te weten: Een vereenvoudigd due diligence-proces kan van toepassing zijn als je uit laag-risicolanden inkoopt op basis van de EU Benchmarking. 

Voor producten met meerdere ingrediënten telt alleen de hoofdgrondstof

Elk product wordt gereguleerd onder een enkele Harmonized System (HS) en Combined Nomenclature (CN) code, bepaald door zijn primaire component of functie. Als een product meerdere EUDR-grondstoffen bevat, is alleen degene die de classificatie bepaalt onderworpen aan due diligence.

De Annex I productlijst begrijpen

Om te bepalen of je producten onder de EUDR vallen, moet je controleren of ze in Bijlage I van de verordening staan. Bijlage I definieert de productomvang met behulp van GN-codes (Gecombineerde Nomenclatuur), het officiële productclassificatiesysteem van de Europese Unie.

GN vs GS codes: wat je moet weten

GN-codes zijn 8-cijferige classificaties die in EU-douanesystemen worden gebruikt. Ze zijn gebaseerd op het internationale Geharmoniseerd Systeem (GS), dat 6 cijfers gebruikt. Alle GN-codes beginnen met een GS-code, waarbij de laatste twee cijfers een gedetailleerdere classificatie geven die specifiek is voor de EU.

Hoewel Bijlage I GN-codes vermeldt, moet in de due diligence-verklaring die je indient de eerste 6 cijfers worden gerapporteerd, dat wil zeggen de GS-code.

Hoe productclassificatie werkt

Productclassificatie is gebaseerd op het hoofddoel, het materiaal of de vorm van het artikel. Deze classificatie bepaalt de douanecode, die op zijn beurt bepaalt of het product onder de EUDR valt.

Een chocoladereep wordt bijvoorbeeld geclassificeerd onder GS-code 1806 (“chocolade en andere voedingsmiddelen die cacao bevatten”) omdat cacao het hoofdingrediënt is. Zelfs als de reep palmolie bevat, wordt het niet beschouwd als een palmolieproduct voor regelgevende doeleinden. Due diligence is alleen van toepassing op de cacao.

Ruwe palmolie daarentegen wordt geclassificeerd onder GS-code 1511, die expliciet is opgenomen in Bijlage I, wat betekent dat het volledig binnen de reikwijdte valt. Verfijnde palmolieproducten, zoals kookolie die volledig uit palmolie bestaat, zouden ook onder deze classificatie vallen.

Een stuk zeep gemaakt met palmolie wordt echter geclassificeerd onder GS-code 3401 (“zeep en organische oppervlakteactieve producten”), die niet in Bijlage I is opgenomen. Ondanks dat palmolie een ingrediënt is, valt het product zelf niet onder de EUDR omdat de classificatie is gebaseerd op de uiteindelijke vorm en primaire functie, niet op de ingrediënten.

Let op “ex”-markeringen in Bijlage I

Ten slotte zijn sommige GN-codes in Bijlage I gemarkeerd met “ex”, wat aangeeft dat alleen een subset van producten onder die code wordt gedekt, specifiek die afgeleid van EUDR-gereguleerde grondstoffen.

Bijvoorbeeld:

• “ex 0201” dekt rundvlees van vee, maar niet vlees van varkens of gevogelte.
• “ex 4011” dekt banden gemaakt van natuurlijk rubber, maar niet van synthetisch rubber.

In deze gevallen moeten bedrijven niet alleen de GN-code bevestigen, maar ook of het product is afgeleid van een relevante grondstof.
‍

Gedekte sectoren: wat is in en wat is uit

Koffie

Alle belangrijke vormen van koffie vallen binnen de reikwijdte, groene bonen, gebrande bonen, gemalen koffie en oploskoffie. 

Koffiehoudende dranken, siropen en snoepjes vallen mogelijk niet binnen de reikwijdte als ze anders zijn geclassificeerd en koffie niet het bepalende ingrediënt is.

Sectornuance

Voor koffie is de belangrijkste EUDR-uitdaging operationeel. Leveringsketens omvatten vaak een groot aantal kleine boeren, waardoor geolocatiegegevens op perceelniveau moeilijk te verkrijgen zijn, vooral wanneer gegevens informeel of niet gedigitaliseerd zijn.

Operators moeten nauw samenwerken met exporteurs en coöperaties om deze informatie te verkrijgen en mogelijk investeren in digitale tools of ondersteuning op veldniveau om deze betrouwbaar te verkrijgen. 

Het wijdverbreide gebruik van mengsels van meerdere oorsprongen voegt een tweede laag van complexiteit toe. Traceersystemen moeten ervoor zorgen dat partijen geen bonen mengen met en zonder geldige due diligence, vooral omdat de inkoopregio's seizoensgebonden verschuiven. Zonder duidelijke scheidings- en documentatieprocessen riskeren bedrijven het zicht te verliezen en niet meer aan de compliance te voldoen.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Koffie wordt geteeld in meer dan 75 landen, waardoor het een van de meest wereldwijd verspreide EUDR-grondstoffen is. Kleine boerderijen zijn goed voor ongeveer 60% van de wereldwijde productie, terwijl middelgrote en grote producenten de overige 40% uitmaken. 

Kleine exporteurs zijn geconcentreerd in landen zoals Vietnam, Indonesië, Ethiopië, Colombia en Honduras. Vietnam alleen haalt bijna 95% van zijn productie uit kleine boerderijen, voornamelijk gericht op Robusta-koffie (FAO). De gemiddelde perceelgrootte in de meest productieve regio's wordt geschat op 1,3 hectare slechts. 

Daarentegen zijn grote producenten voornamelijk gevestigd in Brazilië, met kleinere concentraties in Colombia, Honduras en Peru. Ze telen doorgaans Arabica-koffie op percelen variërend van 10 tot zelfs 10.000 hectare, wat de grote variatie in perceelgroottes laat zien.  

Cacao

Cacao valt volledig binnen de EUDR. Van rauwe cacaobonen, tot cacaopasta, boter en poeder, tot chocolade en andere voedingsmiddelen die cacao bevatten. Als je cacao of chocolade als eindproduct importeert of exporteert, is due diligence van toepassing.

Producten die slechts kleine hoeveelheden cacao bevatten, zoals met chocolade bedekte koekjes, kunnen onder verschillende GN-codes worden geclassificeerd (bijv. bakkerijproducten) en zijn niet gedekt, zelfs als ze cacao bevatten die met ontbossing in verband wordt gebracht.

Sectornuance

Voor cacao zal EUDR-compliance waarschijnlijk afhangen van hoe goed bedrijven gefragmenteerde, op kleine boeren gebaseerde leveringsketens kunnen traceren, met name in West-Afrika en Latijns-Amerika. Gegevens over geolocatie op perceelniveau kunnen onvolledig of moeilijk te verzamelen zijn over meerdere lagen, vooral waar leveranciersrelaties indirect zijn. 

Snoep- en merkvoedingsbedrijven moeten hun due diligence-inspanningen richten op producten die zijn geclassificeerd onder GN 1806, aangezien de classificatie niet op ingrediënten is gebaseerd en GN-codes bepalen of EUDR due diligence vereist is.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Cacaoproductie wordt gedreven door kleine boeren, met meer dan 90% van de boerderijen die minder dan 5 hectare beslaan. Het grootste deel van het wereldwijde aanbod komt uit landen zoals Côte d’Ivoire, Ghana, Nigeria en Indonesië, regio's waar cacaoteelt diep verbonden is met lokale levensonderhoud. Hoewel grootschalige boerderijen slechts een kleine rol spelen in de sector, Brazilië valt op als een opmerkelijke uitzondering en levert het grootste deel van de cacao die afkomstig is van grotere operaties

Palmolie

Palmolie is gedekt in ruwe en verfijnde vormen, ruwe palmolie,  palmpitolie, palmoliekoek, evenals bepaalde palmgebaseerde chemicaliën en industriële derivaten. Deze worden meestal gebruikt in voedselverwerking, cosmetica, detergenten en biobrandstoffen.

Klaar voor gebruik consumentengoederen gemaakt met palmolie, zoals zeep of snacks, vallen niet binnen de reikwijdte tenzij hun GN-code in Bijlage I verschijnt.

Sectornuance

Voor palmolie ligt de belangrijkste EUDR-uitdaging in traceerbaarheid voorbij de raffinaderij. Veel EU-kopers kopen in bij geïntegreerde handelaren of raffinaderijen, maar deze faciliteiten aggregeren vaak de aanvoer van tientallen, soms honderden molens, die elk afkomstig zijn van een breed scala aan plantages en kleine boeren. 

Zonder traceerbaarheid op molen- of plantageniveau lopen operators het risico niet te voldoen aan de geolocatie- en ontbossingsvrije vereisten van de verordening. Zelfs wanneer leveranciers RSPO-gecertificeerd zijn of opereren in laagrisicogebieden, moet de documentatie nog steeds voldoen aan de specifieke datastandaarden van de EUDR. 

Bedrijven moeten ook goed letten op productclassificatie: hoewel ruwe en verfijnde palmoliën duidelijk zijn vermeld in Bijlage I, zijn veel downstreamproducten die palmolie bevatten, waaronder margarine, zeep en persoonlijke verzorgingsproducten, dat niet. Dit betekent dat due diligence alleen vereist is voor specifieke grondstofcodes. Een verkeerde classificatie kan leiden tot onnodige compliance-inspanningen of over het hoofd geziene juridische blootstelling.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Ongeveer 60% van de wereldwijde palmolieproductie komt van grootschalige landgoederen, voornamelijk gelegen in Indonesië en Maleisië. Deze plantages variëren doorgaans van 3.000 tot 10.000 hectare in grootte. Het resterende aandeel wordt geproduceerd door kleine boeren in dezelfde regio's, waar het wettelijke maximum voor kleine boerderijen 40 hectare is. In Thailand spelen kleine boeren een nog dominantere rol en zijn ze goed voor maximaal 90% van de productie, met gemiddelde perceelgroottes van ongeveer 8 hectare

{{custom-cta}}

Soja

Soja valt binnen de reikwijdte wanneer het wordt verhandeld als bonen, olie, meel en schroot, of sojaoliekoek. Dit zijn kerningrediënten in de voer- en eetbare oliemarkten.

Afgeleide producten zoals tofu, sojasaus of vleesalternatieven gemaakt met soja vallen doorgaans buiten de reikwijdte, omdat ze onder GN-codes vallen die niet in Bijlage I zijn opgenomen.

Sectornuance

Soja leveringsketens presenteren ook traceerbaarheidsuitdagingen. Inkoop omvat vaak grote grondstoffenhandelaren en indirecte links naar producenten, met beperkte zichtbaarheid op boerderijniveau. Gegevens over geolocatie zijn mogelijk niet direct beschikbaar, vooral wanneer soja wordt geaggregeerd bij verwerkings- of exportterminals. Kopers zullen de traceerbaarheidseisen met leveranciers moeten versterken of moeten overstappen op inkoopregelingen die EUDR-conforme gegevens bieden.

Het is ook belangrijk om te onderscheiden wat niet binnen de reikwijdte valt. Verwerkte voedingsmiddelen die soja bevatten, zoals tofu, sojasaus of plantaardige vleesalternatieven, worden doorgaans geclassificeerd onder algemene voedselcodes en verschijnen niet in Bijlage I. Producten gemaakt van met soja gevoede dieren (gevogelte, varkensvlees, vis, eieren) zijn ook uitgesloten.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Brazilië, de Verenigde Staten en Argentinië behoren tot de grootste producenten van soja ter wereld. In deze landen komt meer dan 80% van de productie van grootschalige boerderijen, die doorgaans variëren van 500 tot 5.000 hectare. In Brazilië zijn er echter opmerkelijke regionale verschillen. Terwijl de zuidelijke regio wordt gekenmerkt door kleine boeren met gemiddelde boerderijomvang van ongeveer 35 hectare, wordt het Midwesten gedomineerd door grote landgoederen

{{product-tour-injectable}}

Natuurlijk rubber

Natuurlijk rubber valt binnen de reikwijdte, zowel in ruwe vorm als in veel rubberproducten, zoals banden, slangen, riemen en handschoenen, wanneer ze zijn gemaakt van natuurlijk rubber. Rubberproducten zoals synthetische banden of gerecycled rubber zijn niet inbegrepen.

Sectornuance

Voor rubber hangt EUDR-compliance af van twee dingen: of het product is geclassificeerd onder een vermelde GN-code en of het natuurlijk (niet synthetisch) rubber bevat. Veel vaak verhandelde producten worden vermeld onder “ex”-codes in Bijlage I, wat betekent dat ze alleen binnen de reikwijdte vallen als ze zijn gemaakt met natuurlijk rubber. Importeurs moeten dit kunnen verifiëren en documenteren. 

Traceerbaarheid is een andere kritieke uitdaging. Eindproducten passeren vaak meerdere verwerkers en natuurlijk rubber wordt meestal verzameld van duizenden kleine boeren. Zonder directe leverancierslinks of upstream traceersystemen kan het verzamelen van conforme geolocatiegegevens op boerderijniveau moeilijk zijn. 

Bedrijven die afhankelijk zijn van grote handelaren of vooraf geassembleerde componenten zullen controles moeten opbouwen die ervoor zorgen dat inputs van natuurlijk rubber EUDR-conform zijn voordat ze worden geïmporteerd. 

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Meer dan 85% van het wereldwijde natuurlijke rubber wordt geproduceerd door kleine boeren, van wie de meesten percelen beheren die kleiner zijn dan 5 hectare, meestal tussen 2 en 3 hectare. Deze kleinschalige structuur is een bepalend kenmerk van de sector, met name in Zuidoost-Azië, dat goed is voor het grootste deel van de wereldwijde export. De belangrijkste producenten en exporteurs zijn Thailand, Indonesië, Vietnam en Maleisië.

Hout en timmer

Hout valt breed onder de EUDR, inclusief grondstoffen zoals stammen en brandhout, halfverwerkte goederen zoals gezaagd hout en panelen, en vervaardigde artikelen zoals houtwerk en houten verpakkingen wanneer ze als afzonderlijke producten worden verkocht.

Producten gemaakt van niet-houtmaterialen (zoals bamboe of rotan) zijn niet inbegrepen.

Sectornuance

Voor de houtsector zijn veel bedrijven al bekend met legaliteitscontroles van de voormalige EU-houtverordening (EUTR). Maar onder de EUDR ligt de lat hoger: producten moeten ook bewezen ontbossings- en degradatievrij zijn. Dit voegt nieuwe complexiteit toe, vooral rond degradatie, wat moeilijker te beoordelen is en zelfs van toepassing kan zijn op selectieve kap. 

Houtleveringsketens zijn ook sterk gefragmenteerd en omvatten vaak kleine of informele handelaren, wat het moeilijker maakt om geolocatietracking en documentatie te onderhouden.

Operators moeten ook rekening houden met het landtype en de landgebruiks geschiedenis. Hout kan afkomstig zijn van bossen, plantages of ander bebost land. Een plantage kan acceptabel zijn als het niet-bebost land verving, maar niet als het werd opgericht door middel van ontbossing na 2020. Nauwkeurige landclassificatie en historische gegevens zijn cruciaal.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Industriële, grootschalige operaties vormen 48% van de wereldwijde bosplantages, terwijl niet-industriële plantages ongeveer 26% uitmaken, volgens de FAO. In termen van exportwaarde behoren Brazilië, China, Duitsland, Canada, de Verenigde Staten, Zweden en historisch gezien Rusland tot de belangrijkste houtproducerende landen

Vee

De EUDR is van toepassing op levend vee, rundvlees, verwerkt rundvlees en leer dat is afgeleid van runderhuiden. Dit zijn enkele van de producten met het hoogste risico vanwege hun link met op weide gebaseerde ontbossing.

Zuivel en afgewerkte lederwaren (bijv. handtassen, schoenen, autostoelen) vallen niet binnen de reikwijdte.

Sectornuance

Voor vee vereist EUDR-compliance volledige traceerbaarheid gedurende het hele leven van het dier, niet alleen de laatste boerderij. Operators moeten alle percelen documenteren waar het dier heeft geleefd, vanaf de geboorte tot vetmesting en slacht. Dit omvat weide, voederplaatsen en eventuele eigendomswijzigingen. Gedeeltelijke gegevens voldoen niet aan de EUDR-normen, wat een uitdaging vormt in regio's met beperkte boerderijniveau datasystemen of informele handelspraktijken.

Het is ook belangrijk op te merken dat de EUDR niet stopt bij het dier. Het omvat ontbossingsrisico in de voederketen. Als vee werd gevoed met soja, palmolie of andere binnen de reikwijdte vallende grondstoffen, en dat voer afzonderlijk op de EU-markt wordt geïmporteerd en geplaatst, moet het ook worden gedekt door een due diligence-verklaring. Dit maakt het cruciaal voor verticaal geïntegreerde leveringsketens om gegevens te coördineren over zowel vee- als voersystemen, vooral bij inkoop uit risicovollere regio's zoals Latijns-Amerika.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Veeproductie is gefragmenteerd over regio's, met aanzienlijke verschillen in boerderijomvang en landgebruik. In Brazilië, dat de wereldleider in export is, zijn grootschalige ranches, vaak groter dan 1.000 hectare, gebruikelijk, vooral in de Cerrado-regio. Deze operaties zijn nauw verbonden met ontbossing. In Europa daarentegen vindt veehouderij voornamelijk plaats op kleine tot middelgrote boerderijen. In veel delen van Azië en Afrika, is grootschalige veeteelt zeldzaam; in plaats daarvan domineert kleinschalige landbouw. Deze vorm van landbouw draagt naar schatting bij aan 70% van de bosomzetting in Azië en tot 95% in Afrika. Over het algemeen blijft veeteelt de belangrijkste oorzaak van wereldwijde ontbossing.

Grijze zones en uitzonderingen om op te letten

Zelfs met een duidelijke Bijlage I-lijst vallen sommige producttypen aan de rand van de EUDR-reikwijdte. Deze grijze zones veranderen de regels niet, maar vereisen wel extra aandacht voor classificatie en context.

Samengestelde producten met meerdere grondstoffen
Voor producten die meer dan één EUDR-grondstof bevatten, is alleen de grondstof die de CN-code van het product bepaalt onderworpen aan due diligence. 

Verwerkte voedingsmiddelen met kleine hoeveelheden grondstoffen
Veel verwerkte voedingsmiddelen bevatten kleine hoeveelheden EUDR-grondstoffen, maar zijn geclassificeerd onder algemene voedselcategorieën die niet in Bijlage I zijn vermeld. Een koekje met cacaonibs kan bijvoorbeeld onder een bakkerijproductcode vallen, niet als een cacao-item, waardoor het buiten de reikwijdte valt.

Producten gemaakt met EUDR-grondstoffen, maar anders geclassificeerd
De aanwezigheid van een binnen de reikwijdte vallende grondstof bepaalt de dekking niet, de classificatie wel. Een stuk zeep gemaakt met palmolie (GN 3401) is niet inbegrepen, aangezien zeep niet in Bijlage I is vermeld. Evenzo worden leren handtassen of schoenen doorgaans geclassificeerd onder codes voor afgewerkte goederen, niet onder de leer-GN-codes die in de verordening zijn vermeld.

Gerecycleerde of afvalafgeleide producten
De EUDR is niet van toepassing op producten die volledig zijn gemaakt van gerecyclede materialen of geclassificeerd als afval. Dit omvat hergebruikt hout, gerecycled rubber, tweedehands lederwaren of antiek meubilair.

Hernieuwde export
Als je een product exporteert dat onder de EUDR valt, zelfs als het oorspronkelijk door iemand anders is geïmporteerd, ben je nog steeds verantwoordelijk voor ervoor zorgen dat het wordt gedekt door een DDS. Je kunt verwijzen naar de originele DDS als deze al beschikbaar is.

Verpakking in of uit?
Verpakking valt alleen binnen de reikwijdte als het wordt verkocht of op de markt wordt gebracht als een product op zichzelf. Een houten pallet verkocht als verpakkingsmateriaal (GN 4415) moet voldoen aan de EUDR-vereisten. Dezelfde pallet die uitsluitend wordt gebruikt voor het transport van goederen valt echter niet onder de EUDR.

Gedrukte goederen kunnen worden uitgesloten als gevolg van de stemming van het Parlement
Producten onder GN-code x49 (bijv. gedrukte boeken, kranten en brochures) vallen mogelijk niet onder de EUDR als gevolg van de laatste Parlementaire stemming op 26 november 2025. Deze worden beschouwd als afgewerkte goederen en worden over het algemeen op de EU-markt gebracht door downstream-actoren die al van de regelgeving zijn uitgesloten.

Wat dit betekent voor jouw sector

Of je nu handelt in grondstoffen of afgewerkte goederen, de productomvang van de EUDR vormt direct je compliance-verplichtingen. Begrijpen welke van je producten binnen de reikwijdte vallen, en waarom, is de eerste stap naar het opzetten van een veerkrachtig, sectorspecifiek complianceproces.

Begin met GN-codeclassificatie
Elk product in je catalogus is geclassificeerd onder een GN (Gecombineerde Nomenclatuur) code. Deze classificatie bepaalt of een product onder de EUDR valt. 

Kruisverwijs je productlijst met Bijlage I: als de GN-code daar verschijnt, valt het product binnen de reikwijdte. Als dat niet het geval is, is de verordening niet van toepassing, zelfs als het product cacao, palmolie, leer of soja of een andere gereguleerde grondstof bevat.

Pas je risicobenadering aan op de grondstof
Zodra je weet wat gedekt is, geef prioriteit aan waar de risico's en data-uitdagingen het grootst zijn. Elke grondstof brengt zijn eigen leveringsketencomplexiteit met zich mee.

Palmolie kan bijvoorbeeld traceerbaar zijn tot een molen, maar niet tot een plantage; cacao en koffie kunnen afhankelijk zijn van kleine boeren zonder digitale perceelrecords; vee heeft multi-locatie traceerbaarheid en voederopenbaringen nodig. Bouw deze wendingen in je risicoanalyses en leveranciersonboarding, niet als bijzaak maar als kernwerkstromen.

Stel je datagereedheid niet uit
EUDR vereist dat operators gedetailleerde, georeferentieerde informatie verzamelen voor elk product binnen de reikwijdte. Dit omvat oorsprongpercelen, oogst- of productiedata, leveranciersverklaringen en rechtvaardiging voor risicobeoordeling. 

Dit is geen data die je op het laatste moment kunt samenstellen. Als je werkt met meerdere grondstoffen of inkoopregio's, is vroegtijdige planning essentieel.

Coolset kan helpen
Coolset’s EUDR-oplossing helpt bedrijven de juiste gegevens te verzamelen, ontbossingsrisico's te controleren en Due Diligence Statements in te dienen zonder leveranciers achterna te zitten of te werken in complexe spreadsheets.

Met Coolset kunnen bedrijven product- en ordergegevens uit je ERP importeren, documenten van leveranciers opvragen en alles op één plek bijhouden. Het systeem markeert ontbrekende of risicovolle zendingen en genereert auditklare DDS-bestanden die voldoen aan het verplichte EU TRACES-formaat.

FAQ - Veelgestelde vragen over EUDR-productomvang

1. Wat is het verschil tussen FLEGT, EUTR en EUDR?

‍De EUTR (EU-houtverordening) was het vorige kader voor de import van hout. Het vereiste dat bedrijven aantoonden dat het hout dat ze importeerden legaal was, maar het dekte geen ontbossing of was niet van toepassing op andere grondstoffen. Het was ook alleen van toepassing op hout dat van buiten de EU werd geïmporteerd.

FLEGT is een EU-licentiesysteem waarbij hout dat wordt geëxporteerd uit partnerlanden met een FLEGT-overeenkomst als legaal wordt beschouwd. Een geldige FLEGT-licentie vrijwaart de importeur van verdere legaliteitscontroles, maar is alleen van toepassing op bepaalde houtbronnen.

De EUDR vervangt de EUTR en gaat verder. Het is niet alleen van toepassing op hout, maar ook op vee, soja, palmolie, cacao, koffie en rubber. En het voegt een nieuwe eis toe: producten moeten niet alleen legaal zijn, ze moeten ontbossingsvrij zijn, wat betekent dat ze niet zijn geproduceerd op land dat na 31 december 2020 is ontbost of gedegradeerd.

2. Wat zijn de EUDR-compliancevereisten?

‍Hoewel de specificaties variëren per rol in de leveringsketen, productieland en bedrijfsomvang, omvat het algemene due diligence-proces:

• Het verzamelen van belangrijke gegevens voor elk product: GN-code, grondstof, geolocatie van productie, oogstdatum, hoeveelheid, leveranciersgegevens en bewijs van legaliteit
• Het beoordelen van het risico dat het product in verband wordt gebracht met illegale productie of ontbossing na 2020 (en degradatie, in het geval van hout)
• Het beperken van de risico's als compliance niet kan worden bevestigd, bijvoorbeeld door documenten te verifiëren
• Het indienen van een DDS voordat het product wordt geplaatst of geëxporteerd
• Het bewaren van gegevens van het bovenstaande gedurende ten minste vijf jaar

3. Valt mijn product binnen de reikwijdte als het palmolie bevat?

‍Alleen als de GN-code is vermeld in Bijlage I onder de palmoliecategorie.

Inbegrepen onder andere:

• Ruwe palmolie (1511)
• Verfijnde palmolie (1511)
• Palmpitolie (1513)
  Palmoliekoek (2306 60)
• Oleochemicaliën zoals stearinezuur, palmitinezuur (3823), bepaalde vetzuren en alcoholen (ex 2915, ex 2905)

Niet inbegrepen onder andere:

• Zeep met palmolie (3401)
• Voedingsproducten zoals margarine, instant noedels of snacks met palmolie als ingrediënt
• Cosmetica met palmderivaten, tenzij het product zelf is vermeld
• Detergenten of biodiesel, tenzij gedekt onder een vermelde GN-code (momenteel zeldzaam)

De belangrijkste test is niet of palmolie aanwezig is, maar of het product valt onder een GN-code die in Bijlage I is vermeld. Als dat niet het geval is, valt het product buiten de reikwijdte.

4. Wat is de laatste lijst van gereguleerde producten?

‍De meest actuele lijst van EUDR-gereguleerde producten staat in Bijlage I van Verordening (EU) 2023/1115. Het vermeldt de GN-codes die bepalen of een product binnen de reikwijdte valt, gegroepeerd per grondstof.

Je kunt de lijst raadplegen via EUR-Lex. De Europese Commissie kan deze in de toekomst bijwerken, bijvoorbeeld om grondstoffen zoals biobrandstoffen en maïs op te nemen.

Gerelateerde artikelen:

• De EUDR: Wat bedrijven moeten weten en doen vanaf juli 2025

• EUDR voor operators: Bekijk onze stapsgewijze gids voor compliance

• EUDR voor handelaren: Bekijk onze stapsgewijze gids voor compliance

• EUDR due diligence-vereisten: Leer het gestructureerde proces van gegevensverzameling, risicobeoordeling en risicobeperking onder EUDR

• EUDR landrisico-benchmarking afgewezen: Zie hoe de laatste wijzigingen je compliance beïnvloeden