Introductie

De EU Ontbossingsverordening (EUDR) richt zich op zeven van de grootste oorzaken van ontbossing wereldwijd: vee, soja, palmolie, koffie, cacao, rubber en hout. Deze grondstoffen zijn verboden in de EU-handel tenzij aangetoond kan worden dat ze ontbossingsvrij en legaal geproduceerd zijn. Samen zijn ze verantwoordelijk voor ongeveer 40% van de tropische ontbossing wereldwijd, grotendeels gedreven door internationale vraag. 

Een opvallend voorbeeld is de cacaobranche in Ivoorkust, waar tussen 2000 en 2019 bosgebied ter grootte van meer dan de helft van Nederland werd vervangen door cacaoplantages.

Met de implementatiedeadlines die naderen (30 december 2025 voor grote en middelgrote bedrijven, 30 juni 2026 voor kleine en microbedrijven), is het begrijpen welke producten gedekt zijn een van de meest urgente compliance-stappen voor operators en handelaren. Hoewel de Europese Commissie een mogelijke vertraging van een jaar heeft gesignaleerd, blijft de verordening van kracht en moet de voorbereiding doorgaan.

Deze gids breekt de productomvang van de EUDR af, waarom deze grondstoffen zijn geselecteerd, welke producttypen binnen of buiten de reikwijdte van de verordening vallen, en wat dit betekent voor jouw sector. Of je nu handelt in bulk soja of afgewerkte lederen goederen, weten hoe jouw goederen onder de EUDR vallen is cruciaal om vroeg te handelen en voorop te blijven.

Wat de EUDR in één oogopslag reguleert

De EUDR is van toepassing op zeven belangrijke grondstoffen die verband houden met ontbossing en bosdegradatie:

• Vee
• Palmolie
• Soja
• Cacao
• Koffie
• Natuurrubber
• Hout

Deze grondstoffen, en een gedefinieerde lijst van producten die ervan zijn gemaakt, kunnen alleen in of uit de EU worden verhandeld als ze bewezen ontbossingsvrij en legaal geproduceerd zijn.

• Ontbossingsvrij betekent dat het land dat voor de productie van de grondstof is gebruikt, na 31 december 2020 niet is ontbost of gedegradeerd.
• Legaal betekent dat het product voldoet aan alle toepasselijke wetten in het productieland, inclusief die met betrekking tot landgebruiksrechten, arbeidsomstandigheden en milieubescherming.

Dezelfde regels, ongeacht de grondstof

De verordening past dezelfde due diligence-verplichtingen toe op alle grondstoftypen. Of je nu koffiebonen of hout importeert, de due diligence-verplichtingen zijn identiek: gegevens verzamelen, risico's beoordelen en beperken, en due diligence-verklaringen (DDS) indienen voordat producten op de EU-markt worden gebracht. 

Goed om te weten: Een vereenvoudigd due diligence-proces kan van toepassing zijn als je uit laag-risicolanden inkoopt op basis van de EU Benchmarking. 

Voor producten met meerdere ingrediënten telt alleen de hoofdgrondstof

Elk product wordt gereguleerd onder een enkele Geharmoniseerd Systeem (HS) en Gecombineerde Nomenclatuur (CN) code, bepaald door zijn primaire component of functie. Als een product meerdere EUDR-grondstoffen bevat, is alleen degene die de classificatie bepaalt onderworpen aan due diligence.

De Annex I-productlijst begrijpen

Om te bepalen of je producten onder de EUDR vallen, moet je controleren of ze in Bijlage I van de verordening staan. Bijlage I definieert de productomvang met behulp van GN-codes (Gecombineerde Nomenclatuur), het officiële productclassificatiesysteem van de Europese Unie.

GN vs GS-codes: wat je moet weten

GN-codes zijn 8-cijferige classificaties die in EU-douanesystemen worden gebruikt. Ze zijn gebaseerd op het internationale Geharmoniseerd Systeem (GS), dat 6 cijfers gebruikt. Alle GN-codes beginnen met een GS-code, waarbij de laatste twee cijfers een meer gedetailleerde classificatie geven die specifiek is voor de EU.

Hoewel Bijlage I GN-codes vermeldt, moet je in de due diligence-verklaring die je indient de eerste 6 cijfers rapporteren, dat wil zeggen de GS-code.

Hoe productclassificatie werkt

Productclassificatie is gebaseerd op het hoofddoel, materiaal of vorm van het artikel. Deze classificatie bepaalt de douanecode, die op zijn beurt definieert of het product onder de EUDR valt.

Een chocoladereep wordt bijvoorbeeld geclassificeerd onder GS-code 1806 (“chocolade en andere voedselbereidingen met cacao”) omdat cacao het hoofdingrediënt is. Zelfs als de reep palmolie bevat, wordt het niet beschouwd als een palmolieproduct voor regelgevende doeleinden. Due diligence is alleen van toepassing op de cacao.

Ruwe palmolie daarentegen wordt geclassificeerd onder GS-code 1511, die expliciet is opgenomen in Bijlage I, wat betekent dat het volledig onder de reikwijdte valt. Geraffineerde palmolieproducten, zoals bakolie die volledig uit palmolie bestaat, zouden ook onder deze classificatie vallen.

Een stuk zeep gemaakt met palmolie wordt echter geclassificeerd onder GS-code 3401 (“zeep en organische oppervlakteactieve producten”), die niet in Bijlage I staat. Ondanks dat palmolie een ingrediënt is, wordt het product zelf niet gereguleerd onder de EUDR omdat de classificatie is gebaseerd op de uiteindelijke vorm en primaire functie, niet op de ingrediënten.

Let op “ex” markeringen in Bijlage I

Ten slotte zijn sommige GN-codes in Bijlage I gemarkeerd met “ex”, wat aangeeft dat alleen een subset van producten onder die code wordt gedekt, specifiek die afgeleid van EUDR-gereguleerde grondstoffen.

Bijvoorbeeld:

• “ex 0201” dekt rundvlees van runderen, maar niet vlees van varkens of gevogelte.
• “ex 4011” dekt banden gemaakt van natuurlijk rubber, maar niet van synthetisch rubber.

In deze gevallen moeten bedrijven niet alleen de GN-code bevestigen, maar ook of het product is afgeleid van een relevante grondstof.
‍

Gedekte sectoren: wat is in en wat is uit

Koffie

Alle belangrijke vormen van koffie vallen binnen de reikwijdte, groene bonen, geroosterde bonen, gemalen koffie en oploskoffie. 

Koffiesmaken dranken, siropen en snoepjes vallen mogelijk niet binnen de reikwijdte als ze anders zijn geclassificeerd en koffie niet het bepalende ingrediënt is.

Sector nuance

Voor koffie is de belangrijkste EUDR-uitdaging operationeel. Leveringsketens omvatten vaak een groot aantal kleinschalige boerderijen, waardoor perceelniveau-geolocatiegegevens moeilijk te verkrijgen zijn, vooral wanneer gegevens informeel of niet gedigitaliseerd zijn.

Operators moeten nauw samenwerken met exporteurs en coöperaties om deze informatie te verkrijgen en mogelijk investeren in digitale tools of veldondersteuning om deze betrouwbaar te verkrijgen. 

Het wijdverspreide gebruik van mengsels met meerdere oorsprongen voegt een tweede laag complexiteit toe. Traceerbaarheidssystemen moeten ervoor zorgen dat batches geen bonen mengen met en zonder geldige due diligence, vooral omdat inkoopregio's seizoensgebonden verschuiven. Zonder duidelijke scheidings- en documentatieprocessen riskeren bedrijven het verlies van zichtbaarheid en niet-naleving.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Koffie wordt in meer dan 75 landen verbouwd, waardoor het een van de meest wereldwijd verspreide EUDR-grondstoffen is. Kleinschalige boerderijen zijn goed voor ongeveer 60% van de wereldwijde productie, terwijl middelgrote en grootschalige producenten de resterende 40% uitmaken. 

Kleinschalige exporteurs zijn geconcentreerd in landen zoals Vietnam, Indonesië, Ethiopië, Colombia en Honduras. Vietnam alleen al haalt bijna 95% van zijn productie uit kleinschalige boerderijen, voornamelijk gericht op Robusta-koffie (FAO). De gemiddelde perceelgrootte in de meest productieve regio's wordt geschat op 1,3 hectare slechts. 

Daarentegen zijn grote grootschalige producenten voornamelijk gevestigd in Brazilië, met kleinere concentraties in Colombia, Honduras en Peru. Ze verbouwen doorgaans Arabica-koffie op percelen variërend van 10 tot zelfs 10.000 hectare, wat de grote variatie in perceelgroottes laat zien.  

Cacao

Cacao valt volledig onder de EUDR. Van rauwe cacaobonen, tot cacaopasta, boter en poeder, tot chocolade en andere voedselbereidingen met cacao. Als je cacao of chocolade als eindproduct importeert of exporteert, is due diligence van toepassing.

Producten die slechts kleine hoeveelheden cacao bevatten, zoals met chocolade omhulde koekjes, kunnen onder verschillende GN-codes worden geclassificeerd (bijv. bakkerijproducten) en zijn niet gedekt, zelfs als ze cacao bevatten die verband houdt met ontbossing.

Sector nuance

Voor cacao zal EUDR-compliance waarschijnlijk afhangen van hoe goed bedrijven gefragmenteerde, kleinschalige leveringsketens kunnen traceren, met name in West-Afrika en Latijns-Amerika. Gegevens over geolocatie op perceelniveau kunnen onvolledig of moeilijk te verzamelen zijn over meerdere lagen, vooral waar leveranciersrelaties indirect zijn. 

Banketbakkers en merkvoedselbedrijven moeten hun due diligence-inspanningen richten op producten die zijn geclassificeerd onder GN 1806, aangezien classificatie niet op ingrediënten is gebaseerd en GN-codes bepalen of EUDR due diligence vereist is.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Cacaoproductie wordt gedreven door kleinschalige boeren, met meer dan 90% van de boerderijen die minder dan 5 hectare beslaan. Het grootste deel van de wereldwijde voorraad komt uit landen zoals Ivoorkust, Ghana, Nigeria en Indonesië, regio's waar cacaoteelt diep verbonden is met lokale levensonderhoud. Hoewel grootschalige boerderijen slechts een kleine rol spelen in de sector, is Brazilië een opmerkelijke uitzondering, omdat het het grootste deel van de cacao levert die afkomstig is van grotere schaaloperaties

Palmolie

Palmolie is gedekt in ruwe en geraffineerde vormen, ruwe palmolie,  palmpitolie, palmoliekoek, evenals bepaalde palmgebaseerde chemicaliën en industriële derivaten. Deze worden meestal gebruikt in voedselverwerking, cosmetica, detergenten en biobrandstoffen.

Klaar voor gebruik consumentenproducten gemaakt met palmolie, zoals zeep of snacks, vallen niet binnen de reikwijdte tenzij hun GN-code in Bijlage I staat.

Sector nuance

Voor palmolie ligt de belangrijkste EUDR-uitdaging in traceerbaarheid voorbij de raffinaderij. Veel EU-kopers kopen in bij geïntegreerde handelaren of raffinaderijen, maar deze faciliteiten aggregeren vaak de aanvoer van tientallen, soms honderden molens, die elk afkomstig zijn van een brede mix van plantages en kleinschalige boeren. 

Zonder traceerbaarheid op molen- of plantageniveau lopen operators het risico niet te voldoen aan de geolocatie- en ontbossingsvrije vereisten van de verordening. Zelfs wanneer leveranciers RSPO-gecertificeerd zijn of opereren in laagrisicogebieden, moet de documentatie nog steeds voldoen aan de specifieke datastandaarden van de EUDR. 

Bedrijven moeten ook goed letten op productclassificatie: hoewel ruwe en geraffineerde palmoliën duidelijk in Bijlage I staan vermeld, zijn veel downstreamproducten die palmolie bevatten, waaronder margarine, zeep en persoonlijke verzorgingsproducten, dat niet. Dit betekent dat due diligence alleen vereist is voor specifieke goederencodes. Het verkeerd classificeren kan leiden tot onnodige compliance-inspanningen of over het hoofd geziene juridische blootstelling.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Ongeveer 60% van de wereldwijde palmolieproductie komt van grootschalige landgoederen, voornamelijk gelegen in Indonesië en Maleisië. Deze plantages variëren doorgaans van 3.000 tot 10.000 hectare in grootte. Het resterende aandeel wordt geproduceerd door kleinschalige boeren in dezelfde regio's, waar het wettelijke maximum voor kleinschalige boerderijen 40 hectare is. In Thailand spelen kleinschalige boeren een nog dominantere rol, goed voor tot 90% van de productie, met gemiddelde perceelgroottes rond 8 hectare

{{custom-cta}}

Soja

Soja valt binnen de reikwijdte wanneer het wordt verhandeld als bonen, olie, meel en schroot, of sojaoliekoek. Dit zijn kerningrediënten in de voer- en eetbare oliemarkten.

Afgeleide producten zoals tofu, sojasaus of vleesalternatieven gemaakt met soja vallen meestal buiten de reikwijdte, omdat ze onder GN-codes vallen die niet in Bijlage I staan vermeld.

Sector nuance

Soja leveringsketens presenteren ook traceerbaarheidsuitdagingen. Inkoop omvat vaak grote grondstoffenhandelaren en indirecte links naar producenten, met beperkte zichtbaarheid op boerderijniveau. Gegevens over geolocatie zijn mogelijk niet direct beschikbaar, vooral wanneer soja wordt geaggregeerd bij verwerkings- of exportterminals. Kopers moeten de traceerbaarheidseisen met leveranciers versterken of overstappen naar inkoopregelingen die EUDR-conforme gegevens bieden.

Het is ook belangrijk om te onderscheiden wat niet binnen de reikwijdte valt. Verwerkte voedingsmiddelen die soja bevatten, zoals tofu, sojasaus of plantaardige vleesalternatieven, worden meestal geclassificeerd onder algemene voedselcodes en verschijnen niet in Bijlage I. Producten gemaakt van met soja gevoede dieren (gevogelte, varkensvlees, vis, eieren) zijn ook uitgesloten.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Brazilië, de Verenigde Staten en Argentinië behoren tot de grootste producenten van soja ter wereld. In deze landen komt meer dan 80% van de productie van grootschalige boerderijen, die doorgaans variëren van 500 tot 5.000 hectare. In Brazilië zijn er echter opmerkelijke regionale verschillen. Terwijl de zuidelijke regio wordt gekenmerkt door kleinschalige boeren met gemiddelde boerderijomvang van ongeveer 35 hectare, wordt het Midwesten gedomineerd door grote landgoederen

Natuurlijk rubber

Natuurlijk rubber valt binnen de reikwijdte, zowel in ruwe vorm als in veel rubberproducten, zoals banden, slangen, riemen en handschoenen, wanneer ze zijn gemaakt van natuurlijk rubber. Rubberproducten zoals synthetische banden of gerecycled rubber zijn niet inbegrepen.

Sector nuance

Voor rubber hangt de EUDR-compliance af van twee dingen: of het product is geclassificeerd onder een vermelde GN-code, en of het natuurlijk (niet synthetisch) rubber bevat. Veel vaak verhandelde producten zijn vermeld onder "ex"-codes in Bijlage I, wat betekent dat ze alleen binnen de reikwijdte vallen als ze zijn gemaakt met natuurlijk rubber. Importeurs moeten dit kunnen verifiëren en documenteren. 

Traceerbaarheid is een andere kritieke uitdaging. Eindproducten passeren vaak meerdere verwerkers en natuurlijk rubber wordt meestal verzameld van duizenden kleinschalige boeren. Zonder directe leverancierslinks of upstream traceerbaarheidssystemen kan het verzamelen van conforme geolocatiegegevens op boerderijniveau moeilijk zijn. 

Bedrijven die vertrouwen op grote handelaren of vooraf geassembleerde componenten moeten controles opzetten die ervoor zorgen dat natuurlijke rubberinputs EUDR-uitgelijnd zijn voordat ze worden geïmporteerd. 

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Meer dan 85% van de wereldwijde natuurlijke rubber productie komt van kleinschalige boeren, van wie de meesten percelen beheren die kleiner zijn dan 5 hectare, meestal tussen 2 en 3 hectare. Deze kleinschalige structuur is een bepalend kenmerk van de sector, met name in Zuidoost-Azië, dat goed is voor het grootste deel van de wereldwijde export. De belangrijkste producenten en exporteurs zijn Thailand, Indonesië, Vietnam en Maleisië.

Hout en timmerhout

Hout valt breed onder de EUDR, inclusief grondstoffen zoals stammen en brandhout, halfverwerkte goederen zoals gezaagd hout en panelen, en vervaardigde artikelen zoals houtwerk en houten verpakkingen wanneer ze als zelfstandige producten worden verkocht.

Producten gemaakt van niet-houtmaterialen (zoals bamboe of rotan) zijn niet inbegrepen.

Sector nuance

Voor de houtsector zijn veel bedrijven al bekend met legaliteitscontroles van de voormalige EU-houtverordening (EUTR). Maar onder de EUDR ligt de lat hoger: producten moeten ook bewezen ontbossings- en degradatievrij zijn. Dit voegt nieuwe complexiteit toe, vooral rond degradatie, wat moeilijker te beoordelen is en zelfs van toepassing kan zijn op selectieve houtkap. 

Houtleveringsketens zijn ook sterk gefragmenteerd, vaak met kleine of informele handelaren, wat het moeilijker maakt om geolocatie-tracking en documentatie te onderhouden.

Operators moeten ook rekening houden met het type land en de landgebruikhistorie. Hout kan afkomstig zijn van bossen, plantages of ander bebost land. Een plantage kan acceptabel zijn als deze niet-bebost land verving, maar niet als deze is opgericht door ontbossing na 2020. Nauwkeurige landclassificatie en historische gegevens zijn cruciaal.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Industriële, grootschalige operaties vormen 48% van de wereldwijde bosplantages, terwijl niet-industriële plantages ongeveer 26% uitmaken, volgens de FAO. In termen van exportwaarde behoren grote houtproducerende landen tot Brazilië, China, Duitsland, Canada, de Verenigde Staten, Zweden en historisch gezien Rusland

Runderen

De EUDR is van toepassing op levende runderen, rundvlees, verwerkt rundvlees en leer afgeleid van runderhuiden. Dit zijn enkele van de hoogrisicoproducten vanwege hun link naar op weiden gebaseerde ontbossing.

Zuivel en afgewerkte lederwaren (bijv. handtassen, schoenen, autostoelen) vallen niet binnen de reikwijdte.

Sector nuance

Voor runderen vereist EUDR-compliance volledige traceerbaarheid gedurende het hele leven van het dier, niet alleen de laatste boerderij. Operators moeten alle percelen documenteren waar het dier heeft geleefd, vanaf de geboorte tot aan vetmesting en slacht. Dit omvat weiden, voederplaatsen en eventuele eigendomsveranderingen. Gedeeltelijke gegevens voldoen niet aan de EUDR-normen, wat een uitdaging vormt in regio's met beperkte gegevenssystemen op boerderijniveau of informele handelspraktijken.

Het is ook belangrijk op te merken dat de EUDR niet stopt bij het dier. Het omvat ontbossingsrisico in de voederketen. Als runderen werden gevoerd met soja, palmolie of andere binnen de reikwijdte vallende grondstoffen, en dat voer afzonderlijk wordt geïmporteerd en op de EU-markt wordt gebracht, moet het ook worden gedekt door een due diligence-verklaring. Dit maakt het cruciaal voor verticaal geïntegreerde leveringsketens om gegevens te coördineren over zowel vee- als voersystemen, vooral bij inkoop uit risicovollere regio's zoals Latijns-Amerika.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Rundveeproductie is gefragmenteerd over regio's, met aanzienlijke verschillen in boerderijomvang en landgebruik. In Brazilië, dat de wereldleider in export is, zijn grootschalige ranches, vaak groter dan 1.000 hectare, gebruikelijk, vooral in de Cerrado-regio. Deze operaties zijn nauw verbonden met ontbossing. In Europa daarentegen vindt rundveehouderij voornamelijk plaats op kleine tot middelgrote boerderijen. In veel delen van Azië en Afrika is grootschalige veeteelt zeldzaam; in plaats daarvan domineert kleinschalige landbouw. Deze vorm van landbouw draagt naar schatting bij aan 70% van de bosomvorming in Azië en tot 95% in Afrika. Over het algemeen blijft veeteelt de leidende oorzaak van wereldwijde ontbossing.

Grijze zones en uitzonderingen om op te letten

Zelfs met een duidelijke Bijlage I-lijst vallen sommige producttypen aan de rand van de EUDR-reikwijdte. Deze grijze zones veranderen de regels niet, maar vereisen wel extra aandacht voor classificatie en context.

Samengestelde producten met meerdere grondstoffen
Voor producten die meer dan één EUDR-grondstof bevatten, is alleen de grondstof die de CN-code van het product bepaalt onderworpen aan due diligence. 

Verwerkte voedingsmiddelen met kleine hoeveelheden grondstof
Veel verwerkte voedingsmiddelen bevatten kleine hoeveelheden EUDR-grondstoffen, maar worden geclassificeerd onder algemene voedselcategorieën die niet in Bijlage I staan vermeld. Bijvoorbeeld, een koekje met cacaonibs kan onder een bakkerijproductcode vallen, niet als een cacao-item, waardoor het buiten de reikwijdte valt.

Producten gemaakt met EUDR-grondstoffen, maar anders geclassificeerd
De aanwezigheid van een binnen de reikwijdte vallende grondstof bepaalt niet de dekking, classificatie wel. Een stuk zeep gemaakt met palmolie (GN 3401) is niet inbegrepen, omdat zeep niet in Bijlage I staat vermeld. Evenzo worden leren handtassen of schoenen meestal geclassificeerd onder afgewerkte goederen codes, niet onder de leer GN-codes die in de verordening staan vermeld.

Gerecycleerde of afvalafgeleide producten
De EUDR is niet van toepassing op producten die volledig zijn gemaakt van gerecyclede materialen of geclassificeerd als afval. Dit omvat hergebruikt hout, gerecycled rubber, tweedehands lederwaren of antiek meubilair.

Heruitvoer
Als je een product exporteert dat onder de EUDR valt, zelfs een dat oorspronkelijk door iemand anders is geïmporteerd, ben je nog steeds verantwoordelijk voor ervoor te zorgen dat het wordt gedekt door een DDS. Je kunt verwijzen naar de oorspronkelijke DDS als deze al beschikbaar is.

Verpakking in of uit?
Verpakking valt alleen binnen de reikwijdte als het wordt verkocht of op de markt wordt gebracht als een product op zich. Een houten pallet verkocht als verpakkingsmateriaal (GN 4415) moet voldoen aan de EUDR-vereisten. Echter, dezelfde pallet die uitsluitend wordt gebruikt voor het transporteren van goederen wordt niet gereguleerd onder de EUDR.

Wat dit betekent voor jouw sector

Of je nu handelt in grondstoffen of afgewerkte goederen, de productomvang van de EUDR bepaalt direct je compliance-verplichtingen. Begrijpen welke van je producten binnen de reikwijdte vallen, en waarom, is de eerste stap naar het opzetten van een veerkrachtig, sectorspecifiek complianceproces.

Begin met GN-codeclassificatie
Elk product in je catalogus is geclassificeerd onder een GN (Gecombineerde Nomenclatuur) code. Deze classificatie bepaalt of een product onder de EUDR valt. 

Kruisverwijs je productlijst met Bijlage I: als de GN-code daar verschijnt, valt het product binnen de reikwijdte. Als dat niet het geval is, is de verordening niet van toepassing, zelfs als het product cacao, palmolie, leer of soja of een andere gereguleerde grondstof bevat.

Pas je risicobenadering aan op de grondstof
Zodra je weet wat gedekt is, geef prioriteit aan waar de risico's en gegevensuitdagingen het grootst zijn. Elke grondstof brengt zijn eigen complexiteit in de leveringsketen met zich mee.

Palmolie kan bijvoorbeeld traceerbaar zijn tot een molen, maar niet tot een plantage; cacao en koffie kunnen afhankelijk zijn van kleinschalige boerderijen zonder digitale perceelgegevens; runderen hebben meervoudige locatie-traceerbaarheid en voederonthullingen nodig. Bouw deze wendingen in je risicobeoordelingen en leveranciersonboarding, niet als bijzaak maar als kernworkflows.

Stel je gegevensgereedheid niet uit
EUDR vereist dat operators gedetailleerde, georeferentieerde informatie verzamelen voor elk product binnen de reikwijdte. Dit omvat oorsprongspercelen, oogst- of productiedata, leveranciersverklaringen en rechtvaardiging voor risicobeoordeling. 

Dit zijn geen gegevens die je op het laatste moment kunt samenstellen. Als je werkt met meerdere grondstoffen of inkoopregio's, is vroegtijdige planning essentieel.

Coolset kan helpen
Coolset’s EUDR-oplossing helpt bedrijven de juiste gegevens te verzamelen, ontbossingsrisico's te controleren en Due Diligence Statements in te dienen zonder leveranciers achterna te zitten of in complexe spreadsheets te werken.

Met Coolset kunnen bedrijven product- en ordergegevens importeren vanuit je ERP, documenten opvragen bij leveranciers en alles op één plek bijhouden. Het systeem markeert ontbrekende of risicovolle zendingen en genereert auditklare DDS-bestanden die voldoen aan het verplichte EU TRACES-formaat.

FAQ - Veelgestelde vragen over EUDR productomvang

1. Wat is het verschil tussen FLEGT, EUTR en EUDR?

‍De EUTR (EU-houtverordening) was het vorige kader voor de regulering van houtimport. Het vereiste dat bedrijven aantoonden dat het hout dat ze importeerden legaal was, maar dekte geen ontbossing of was niet van toepassing op andere grondstoffen. Het was ook alleen van toepassing op hout geïmporteerd van buiten de EU.

FLEGT is een EU-licentiesysteem waarbij hout dat wordt geëxporteerd uit partnerlanden met een FLEGT-overeenkomst als legaal wordt beschouwd. Een geldige FLEGT-licentie vrijwaart de importeur van verdere legaliteitscontroles, maar is alleen van toepassing op bepaalde houtbronnen.

De EUDR vervangt de EUTR en gaat verder. Het is niet alleen van toepassing op hout, maar ook op runderen, soja, palmolie, cacao, koffie en rubber. En het voegt een nieuwe eis toe: producten moeten niet alleen legaal zijn, ze moeten ontbossingsvrij zijn, wat betekent dat ze niet zijn geproduceerd op land dat na 31 december 2020 is ontbost of aangetast.

2. Wat zijn de EUDR-compliancevereisten?

‍Hoewel de specificaties variëren afhankelijk van de rol in de leveringsketen, het productieland en de bedrijfsgrootte, omvat het algemene due diligence-proces:

• Het verzamelen van belangrijke gegevens voor elk product: GN-code, grondstof, geolocatie van productie, oogstdatum, hoeveelheid, leveranciersgegevens en bewijs van legaliteit
• Het beoordelen van het risico dat het product is gekoppeld aan illegale productie of ontbossing na 2020 (en degradatie, in het geval van hout)
• Het beperken van de risico's als compliance niet kan worden bevestigd, bijvoorbeeld door documenten te verifiëren
• Het indienen van een DDS voordat het product wordt geplaatst of geëxporteerd
• Het bewaren van de bovenstaande gegevens gedurende ten minste vijf jaar

3. Valt mijn product binnen de reikwijdte als het palmolie bevat?

‍Alleen als de GN-code ervan is vermeld in Bijlage I onder de palmoliecategorie.

Onder andere inbegrepen:

• Ruwe palmolie (1511)
• Geraffineerde palmolie (1511)
• Palmpitolie (1513)
  Palmoliekoek (2306 60)
• Oleochemicaliën zoals stearinezuur, palmitinezuur (3823), bepaalde vetzuren en alcoholen (ex 2915, ex 2905)

Onder andere niet inbegrepen:

• Zeep met palmolie (3401)
• Voedingsproducten zoals margarine, instantnoedels of snacks met palmolie als ingrediënt
• Cosmetica met palmderivaten, tenzij het product zelf is vermeld
• Detergenten of biodiesel, tenzij gedekt onder een vermelde GN-code (momenteel zeldzaam)

De belangrijkste test is niet of palmolie aanwezig is, maar of het product valt onder een GN-code die in Bijlage I staat vermeld. Als dat niet het geval is, valt het product buiten de reikwijdte.

4. Wat is de laatste lijst van gereguleerde producten?

‍De meest actuele lijst van EUDR-gereguleerde producten staat in Bijlage I van Verordening (EU) 2023/1115. Het vermeldt de GN-codes die bepalen of een product binnen de reikwijdte valt, gegroepeerd per grondstof.

Je kunt de lijst raadplegen via EUR-Lex. De Europese Commissie kan deze in de toekomst bijwerken, bijvoorbeeld om grondstoffen zoals biobrandstoffen en maïs op te nemen.

Gerelateerde artikelen:

• De EUDR: Wat bedrijven moeten weten en doen vanaf juli 2025

• EUDR voor operators: Bekijk onze stapsgewijze gids voor compliance

• EUDR voor handelaren: Bekijk onze stapsgewijze gids voor compliance

• EUDR due diligence-vereisten: Leer het gestructureerde proces van gegevensverzameling, risicobeoordeling en risicobeperking onder EUDR

• EUDR landrisicobenchmarking afgewezen: Zie hoe de laatste wijzigingen je compliance beïnvloeden