Introductie

De EU Ontbossingsverordening (EUDR) richt zich op zeven van de grootste veroorzakers van ontbossing wereldwijd: vee, soja, palmolie, koffie, cacao, rubber en hout. Deze grondstoffen mogen alleen in de EU worden verhandeld als ze aantoonbaar ontbossingsvrij en legaal geproduceerd zijn. Samen zijn ze verantwoordelijk voor ongeveer 40% van de wereldwijde tropische ontbossing, grotendeels gedreven door internationale vraag. 

Een opvallend voorbeeld is de cacao-industrie in Ivoorkust, waar tussen 2000 en 2019 bosgebieden ter grootte van meer dan de helft van Nederland werden vervangen door cacaoplantages.

Met de implementatiedeadlines in zicht (30 december 2025 voor grote en middelgrote bedrijven, 30 juni 2026 voor kleine en microbedrijven) is het begrijpen welke producten gedekt zijn een van de meest urgente compliance-stappen voor operators en handelaren.

Deze gids geeft inzicht in de productomvang van de EUDR, waarom deze grondstoffen zijn geselecteerd, welke producttypen binnen of buiten de reikwijdte van de verordening vallen en wat dit betekent voor jouw branche. Of je nu handelt in bulk soja of afgewerkte lederen goederen, weten hoe jouw goederen binnen de EUDR-reikwijdte vallen is cruciaal om vroeg te handelen en voorop te blijven lopen.

Wat de EUDR in één oogopslag reguleert

De EUDR is van toepassing op zeven belangrijke grondstoffen die verband houden met ontbossing en bosdegradatie:

• Vee
• Palmolie
• Soja
• Cacao
• Koffie
• Natuurrubber
• Hout

Deze grondstoffen, en een gedefinieerde lijst van producten die ervan zijn gemaakt, mogen alleen in of uit de EU worden verhandeld als ze aantoonbaar ontbossingsvrij en legaal geproduceerd zijn.

• Ontbossingsvrij betekent dat het land dat gebruikt is voor de productie van de grondstof niet ontbost of gedegradeerd is na 31 december 2020.
• Legaal betekent dat het product voldoet aan alle toepasselijke wetten in het land van productie, inclusief die met betrekking tot landgebruiksrechten, arbeidsomstandigheden en milieubescherming.

Dezelfde regels, ongeacht de grondstof

De verordening legt dezelfde due diligence-verplichtingen op aan alle grondstoftypen. Of je nu koffiebonen of hout importeert, de due diligence-verplichtingen zijn identiek: gegevens verzamelen, risico's beoordelen en beperken, en due diligence-verklaringen (DDS) indienen voordat producten op de EU-markt worden gebracht. 

Goed om te weten: Een vereenvoudigd due diligence-proces kan van toepassing zijn als je inkoopt uit laag-risicolanden op basis van de EU Benchmarking. 

Voor producten met meerdere ingrediënten telt alleen de hoofdgrondstof

Elk product wordt gereguleerd onder een enkele Geharmoniseerd Systeem (HS) en Gecombineerde Nomenclatuur (CN) code, bepaald door zijn primaire component of functie. Als een product meerdere EUDR-grondstoffen bevat, is alleen degene die de classificatie bepaalt onderworpen aan due diligence.

Inzicht in de Annex I-productlijst

Om te bepalen of je producten onder de EUDR vallen, moet je controleren of ze voorkomen in Bijlage I van de verordening. Bijlage I definieert de productomvang met CN-codes (Gecombineerde Nomenclatuur), het officiële productclassificatiesysteem van de Europese Unie.

CN versus HS codes: wat je moet weten

CN-codes zijn 8-cijferige classificaties die worden gebruikt in EU-douanesystemen. Ze zijn gebaseerd op het internationale Geharmoniseerde Systeem (HS), dat 6 cijfers gebruikt. Alle CN-codes beginnen met een HS-code, waarbij de laatste twee cijfers een meer gedetailleerde classificatie geven die specifiek is voor de EU.

Hoewel Bijlage I CN-codes vermeldt, moet je in de due diligence-verklaring de eerste 6 cijfers rapporteren, dat wil zeggen de HS-code.

Hoe productclassificatie werkt

Productclassificatie is gebaseerd op het hoofddoel, het materiaal of de vorm van het artikel. Deze classificatie bepaalt de douanecode, die op zijn beurt bepaalt of het product onder de EUDR valt.

Een chocoladereep wordt bijvoorbeeld geclassificeerd onder HS-code 1806 (“chocolade en andere voedingsmiddelen met cacao”) omdat cacao het hoofdingrediënt is. Zelfs als de reep palmolie bevat, wordt het niet als een palmolieproduct beschouwd voor regelgevende doeleinden. Due diligence is alleen van toepassing op de cacao.

Ruwe palmolie daarentegen wordt geclassificeerd onder HS-code 1511, die expliciet is opgenomen in Bijlage I, wat betekent dat het volledig binnen de scope valt. Geraffineerde palmolieproducten, zoals kookolie gemaakt van palmolie, vallen ook onder deze classificatie.

Een stuk zeep gemaakt met palmolie wordt echter geclassificeerd onder HS-code 3401 (“zeep en organische oppervlakteactieve producten”), die niet in Bijlage I staat. Ondanks dat palmolie een ingrediënt is, valt het product zelf niet onder de EUDR omdat de classificatie is gebaseerd op de uiteindelijke vorm en primaire functie, niet op de ingrediënten.

Let op “ex” markeringen in Bijlage I

Ten slotte zijn sommige CN-codes in Bijlage I gemarkeerd met “ex”, wat aangeeft dat alleen een subset van producten onder die code wordt gedekt, specifiek die afgeleid van EUDR-gereguleerde grondstoffen.

Bijvoorbeeld:

• “ex 0201” dekt rundvlees van vee, maar niet vlees van varkens of gevogelte.
• “ex 4011” dekt banden gemaakt van natuurlijk rubber, maar niet van synthetisch rubber.

In deze gevallen moeten bedrijven niet alleen de CN-code bevestigen, maar ook of het product is afgeleid van een relevante grondstof.

Gedekte sectoren: wat valt erin en wat niet

Koffie

Alle belangrijke vormen van koffie vallen binnen de scope, groene bonen, gebrande bonen, gemalen koffie en instantkoffie. 

Koffiehoudende dranken, siropen en snoepjes vallen mogelijk niet binnen de scope als ze anders geclassificeerd zijn en koffie niet het bepalende ingrediënt is.

Sector nuance

Voor koffie is de belangrijkste EUDR-uitdaging operationeel. Leveringsketens omvatten vaak grote aantallen kleine boeren, waardoor perceelspecifieke geolocatiegegevens moeilijk te verkrijgen zijn, vooral wanneer gegevens informeel of niet gedigitaliseerd zijn.

Operators moeten nauw samenwerken met exporteurs en coöperaties om deze informatie te verkrijgen en mogelijk investeren in digitale tools of veldondersteuning om het betrouwbaar te krijgen. 

Het wijdverbreide gebruik van multi-oorsprong mengsels voegt een tweede laag van complexiteit toe. Traceerbaarheidssystemen moeten ervoor zorgen dat partijen geen bonen mengen met en zonder geldige due diligence, vooral omdat inkoopregio's seizoensgebonden verschuiven. Zonder duidelijke scheidings- en documentatieprocessen riskeren bedrijven het zicht te verliezen en niet aan compliance te voldoen.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Koffie wordt verbouwd in meer dan 75 landen, waardoor het een van de meest wereldwijd verspreide EUDR-grondstoffen is. Kleinschalige boerderijen zijn goed voor ongeveer 60% van de wereldwijde productie, terwijl middelgrote en grootschalige producenten de resterende 40% uitmaken. 

Kleinschalige exporteurs zijn geconcentreerd in landen zoals Vietnam, Indonesië, Ethiopië, Colombia en Honduras. Vietnam alleen haalt bijna 95% van zijn productie uit kleine boeren, voornamelijk gericht op Robusta-koffie (FAO). Gemiddelde perceelgroottes in de meest productieve regio's worden geschat op 1,3 hectare slechts. 

Daarentegen zijn grote grootschalige producenten voornamelijk gevestigd in Brazilië, met kleinere concentraties in Colombia, Honduras en Peru. Ze verbouwen doorgaans Arabica-koffie op percelen variërend van 10 tot zelfs 10.000 hectare, wat de grote variatie in perceelgroottes laat zien.  

Cacao

Cacao valt volledig binnen de scope van de EUDR. Van rauwe cacaobonen, tot cacaopasta, boter en poeder, tot chocolade en andere voedingsmiddelen met cacao. Als je cacao of chocolade als eindproduct importeert of exporteert, is due diligence van toepassing.

Producten die slechts kleine hoeveelheden cacao bevatten, zoals met chocolade omhulde koekjes, kunnen onder andere CN-codes worden geclassificeerd (bijv. bakkerijproducten) en zijn niet gedekt, zelfs als ze cacao bevatten die in verband wordt gebracht met ontbossing.

Sector nuance

Voor cacao zal EUDR-compliance waarschijnlijk afhangen van hoe goed bedrijven gefragmenteerde, op kleine boeren gebaseerde toeleveringsketens kunnen traceren, vooral in West-Afrika en Latijns-Amerika. Perceelspecifieke geolocatiegegevens kunnen onvolledig of moeilijk te verzamelen zijn over meerdere niveaus, vooral waar leveranciersrelaties indirect zijn. 

Banketbakkers en merken voor voedingsmiddelen moeten hun due diligence-inspanningen richten op producten die zijn geclassificeerd onder CN 1806, aangezien de classificatie niet op ingrediënten is gebaseerd en CN-codes bepalen of EUDR due diligence vereist is.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Cacaoproductie wordt gedreven door kleine boeren, met meer dan 90% van de boerderijen die minder dan 5 hectare beslaan. Het grootste deel van het wereldwijde aanbod komt uit landen zoals Côte d’Ivoire, Ghana, Nigeria en Indonesië, regio's waar cacaoteelt diep verbonden is met lokale levensonderhoud. Hoewel grootschalige boerderijen slechts een kleine rol spelen in de sector, Brazilië is een opmerkelijke uitzondering, die het grootste deel van de cacao levert die afkomstig is van grotere operaties

Palmolie

Palmolie is gedekt in ruwe en geraffineerde vormen, ruwe palmolie,  palmpitolie, palmoliekoek, evenals bepaalde palmgebaseerde chemicaliën en industriële derivaten. Deze worden meestal gebruikt in voedselverwerking, cosmetica, detergenten en biobrandstoffen.

Kant-en-klare consumentengoederen gemaakt met palmolie, zoals zeep of snacks, vallen niet binnen de scope tenzij hun CN-code in Bijlage I staat.

Sector nuance

Voor palmolie ligt de belangrijkste EUDR-uitdaging in de traceerbaarheid voorbij de raffinaderij. Veel EU-kopers kopen in bij geïntegreerde handelaren of raffinaderijen, maar deze faciliteiten aggregeren vaak de aanvoer van tientallen, soms honderden molens, die elk inkopen bij een brede mix van plantages en kleine boeren. 

Zonder traceerbaarheid op molen- of plantageniveau riskeren operators niet te voldoen aan de geolocatie- en ontbossingsvrije vereisten van de verordening. Zelfs wanneer leveranciers RSPO-gecertificeerd zijn of opereren in laagrisicogebieden, moet de documentatie nog steeds voldoen aan de specifieke datanormen van de EUDR. 

Bedrijven moeten ook goed letten op productclassificatie: hoewel ruwe en geraffineerde palmoliën duidelijk zijn vermeld in Bijlage I, zijn veel downstreamproducten die palmolie bevatten, waaronder margarine, zeep en persoonlijke verzorgingsproducten, dat niet. Dit betekent dat due diligence alleen vereist is voor specifieke grondstofcodes. Verkeerde classificatie kan leiden tot onnodige compliance-inspanningen of over het hoofd geziene juridische blootstelling.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Ongeveer 60% van de wereldwijde palmolieproductie komt van grootschalige landgoederen, voornamelijk gelegen in Indonesië en Maleisië. Deze plantages variëren doorgaans van 3.000 tot 10.000 hectare in omvang. Het resterende aandeel wordt geproduceerd door kleine boeren in dezelfde regio's, waar het wettelijke maximum voor kleinschalige boerderijen 40 hectare is. In Thailand spelen kleine boeren een nog dominantere rol, goed voor tot 90% van de productie, met gemiddelde perceelgroottes van ongeveer 8 hectare

Soja

Soja valt binnen de scope wanneer het wordt verhandeld als bonen, olie, meel en schroot, of sojaschroot. Deze zijn kerningrediënten in de voer- en eetbare oliemarkten.

Afgeleide producten zoals tofu, sojasaus of vleesvervangers gemaakt met soja vallen meestal buiten de scope, omdat ze onder CN-codes vallen die niet in Bijlage I staan.

Sector nuance

Soja toeleveringsketens presenteren ook traceerbaarheidsuitdagingen. Inkoop omvat vaak grote grondstoffenhandelaren en indirecte links naar producenten, met beperkte zichtbaarheid op boerderijniveau. Geolocatiegegevens zijn mogelijk niet direct beschikbaar, vooral wanneer soja wordt geaggregeerd bij verwerkings- of exportterminals. Kopers zullen de traceerbaarheidseisen met leveranciers moeten versterken of moeten overstappen naar inkoopregelingen die EUDR-conforme gegevens bieden.

Het is ook belangrijk om te onderscheiden wat niet binnen de scope valt. Verwerkte voedingsmiddelen die soja bevatten, zoals tofu, sojasaus of plantaardige vleesvervangers, worden meestal geclassificeerd onder algemene voedselcodes en verschijnen niet in Bijlage I. Producten gemaakt van met soja gevoede dieren (gevogelte, varkensvlees, vis, eieren) zijn ook uitgesloten.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Brazilië, de Verenigde Staten en Argentinië behoren tot de grootste producenten van soja ter wereld. In deze landen komt meer dan 80% van de productie van grootschalige boerderijen, meestal variërend van 500 tot 5.000 hectare. In Brazilië zijn er echter opmerkelijke regionale verschillen. Terwijl de zuidelijke regio wordt gekenmerkt door kleine boeren met gemiddelde boerderijomvang van ongeveer 35 hectare, wordt het Midwesten gedomineerd door grote landgoederen

Natuurlijk rubber

Natuurlijk rubber valt binnen de scope zowel in ruwe vorm als in veel rubberproducten, zoals banden, slangen, riemen en handschoenen, wanneer ze zijn gemaakt van natuurlijk rubber. Rubberproducten zoals synthetische banden of gerecycled rubber zijn niet inbegrepen.

Sector nuance

Voor rubber hangt EUDR-compliance af van twee dingen: of het product is geclassificeerd onder een vermelde CN-code, en of het natuurlijk (niet synthetisch) rubber bevat. Veel vaak verhandelde producten worden vermeld onder “ex” codes in Bijlage I, wat betekent dat ze alleen binnen de scope vallen als ze zijn gemaakt met natuurlijk rubber. Importeurs moeten dit kunnen verifiëren en documenteren. 

Traceerbaarheid is een andere kritieke uitdaging. Kant-en-klare goederen passeren vaak meerdere verwerkers, en natuurlijk rubber wordt meestal geaggregeerd van duizenden kleine boeren. Zonder directe leverancierslinks of upstream traceerbaarheidssystemen kan het verzamelen van conforme geolocatiegegevens op boerderijniveau moeilijk zijn. 

Bedrijven die vertrouwen op grote handelaren of vooraf geassembleerde componenten zullen controles moeten opbouwen die ervoor zorgen dat natuurlijke rubberinputs EUDR-uitgelijnd zijn voordat ze worden geïmporteerd. 

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Meer dan 85% van het wereldwijde natuurlijke rubber wordt geproduceerd door kleine boeren, van wie de meesten percelen beheren kleiner dan 5 hectare, meestal tussen 2 en 3 hectare. Deze kleinschalige structuur is een bepalend kenmerk van de sector, vooral in Zuidoost-Azië, dat goed is voor het merendeel van de wereldwijde export. De belangrijkste producenten en exporteurs zijn Thailand, Indonesië, Vietnam en Maleisië.

Hout en timmerhout

Hout valt breed onder de EUDR, inclusief grondstoffen zoals stammen en brandhout, halfverwerkte goederen zoals gezaagd hout en panelen, en vervaardigde artikelen zoals houtwerk en houten verpakkingen wanneer ze als afzonderlijke producten worden verkocht.

Producten gemaakt van niet-houtmaterialen (zoals bamboe of rotan) zijn niet inbegrepen.

Sector nuance

Voor de houtsector zijn veel bedrijven al bekend met legaliteitscontroles van de voormalige EU-houtverordening (EUTR). Maar onder de EUDR ligt de lat hoger: producten moeten ook bewezen ontbossings- en degradatievrij zijn. Dit voegt nieuwe complexiteit toe, vooral rond degradatie, wat moeilijker te beoordelen is en zelfs van toepassing kan zijn op selectieve houtkap. 

Houtleveringsketens zijn ook sterk gefragmenteerd, vaak met kleine of informele handelaren, wat het moeilijker maakt om geolocatie-tracking en documentatie te onderhouden.

Operators moeten ook rekening houden met het type land en de geschiedenis van landgebruik. Hout kan afkomstig zijn uit bossen, plantages of ander bebost land. Een plantage kan acceptabel zijn als deze niet-bebost land verving, maar niet als deze werd opgericht door ontbossing na 2020. Nauwkeurige landclassificatie en historische gegevens zijn cruciaal.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Industriële, grootschalige operaties vormen 48% van de wereldwijde bosplantages, terwijl niet-industriële plantages ongeveer 26% uitmaken, volgens de FAO. In termen van exportwaarde zijn belangrijke houtproducerende landen onder andere Brazilië, China, Duitsland, Canada, de Verenigde Staten, Zweden en historisch gezien Rusland

Vee

De EUDR is van toepassing op levend vee, rundvlees, verwerkt rundvlees en leer afgeleid van runderhuiden. Deze behoren tot de producten met het hoogste risico vanwege hun link met op weiden gebaseerde ontbossing.

Zuivel en afgewerkte lederen goederen (bijv. handtassen, schoenen, autostoelen) vallen niet binnen de scope.

Sector nuance

Voor vee vereist EUDR-compliance volledige traceerbaarheid gedurende het hele leven van het dier, niet alleen de laatste boerderij. Operators moeten alle percelen documenteren waar het dier heeft geleefd, van geboorte tot vetmesten en slachten. Dit omvat weiden, voederplaatsen en eventuele eigendomswijzigingen. Gedeeltelijke gegevens voldoen niet aan de EUDR-normen, wat een uitdaging vormt in regio's met beperkte boerderijniveau datasystemen of informele handelspraktijken.

Het is ook belangrijk op te merken dat de EUDR niet stopt bij het dier. Het omvat ontbossingsrisico in de voederketen. Als vee werd gevoerd met soja, palmolie of andere binnen de scope vallende grondstoffen, en dat voer afzonderlijk wordt geïmporteerd en op de EU-markt wordt gebracht, moet het ook worden gedekt door een due diligence-verklaring. Dit maakt het cruciaal voor verticaal geïntegreerde toeleveringsketens om gegevens te coördineren over zowel vee- als voersystemen, vooral bij inkoop uit risicovollere regio's zoals Latijns-Amerika.

Wereldwijde voetafdruk en productiedynamiek

Veeproductie is gefragmenteerd over regio's, met aanzienlijke verschillen in boerderijomvang en landgebruik. In Brazilië, dat de wereldleider in export is, zijn grootschalige ranches, vaak groter dan 1.000 hectare, gebruikelijk, vooral in de Cerrado-regio. Deze operaties zijn nauw verbonden met ontbossing. In Europa daarentegen vindt veehouderij voornamelijk plaats op kleine tot middelgrote boerderijen. In veel delen van Azië en Afrika, is grootschalige veehouderij zeldzaam; in plaats daarvan domineert kleinschalige landbouw. Deze vorm van landbouw draagt naar schatting bij aan 70% van de bosomzetting in Azië en tot 95% in Afrika. Over het algemeen blijft veehouderij de belangrijkste oorzaak van wereldwijde ontbossing.

Grijze zones en uitzonderingen om op te letten

Zelfs met een duidelijke lijst in Bijlage I, bevinden sommige producttypen zich aan de rand van de EUDR-scope. Deze grijze zones veranderen de regels niet, maar vereisen wel extra aandacht voor classificatie en context.

Samengestelde producten met meerdere grondstoffen
Voor producten die meer dan één EUDR-grondstof bevatten, is alleen de grondstof die de CN-code van het product bepaalt onderworpen aan due diligence. 

Verwerkte voedingsmiddelen met kleine hoeveelheden grondstoffen
Veel verwerkte voedingsmiddelen bevatten kleine hoeveelheden EUDR-grondstoffen, maar worden geclassificeerd onder algemene voedselcategorieën die niet in Bijlage I staan. Een koekje met cacaonibs kan bijvoorbeeld onder een bakkerijproductcode vallen, niet als een cacao-item, waardoor het buiten de scope valt.

Producten gemaakt met EUDR-grondstoffen, maar anders geclassificeerd
De aanwezigheid van een binnen de scope vallende grondstof bepaalt niet de dekking, classificatie wel. Een stuk zeep gemaakt met palmolie (CN 3401) is niet inbegrepen, omdat zeep niet in Bijlage I staat. Evenzo worden leren handtassen of schoenen meestal geclassificeerd onder afgewerkte goederen codes, niet onder de leer CN-codes die in de verordening zijn vermeld.

Gerecycleerde of afvalafgeleide producten
De EUDR is niet van toepassing op producten die volledig zijn gemaakt van gerecyclede materialen of geclassificeerd zijn als afval. Dit omvat hergebruikt hout, gerecycled rubber, tweedehands lederen goederen of antieke meubels.

Hernieuwde export
Als je een product exporteert dat onder de EUDR valt, zelfs een dat oorspronkelijk door iemand anders is geïmporteerd, ben je nog steeds verantwoordelijk voor het ervoor zorgen dat het wordt gedekt door een DDS. Je kunt verwijzen naar de originele DDS als deze al beschikbaar is.

Verpakking in of uit?
Verpakking valt alleen binnen de scope als het als een product op zichzelf wordt verkocht of op de markt wordt gebracht. Een houten pallet verkocht als verpakkingsmateriaal (CN 4415) moet voldoen aan de EUDR-vereisten. Echter, dezelfde pallet die uitsluitend wordt gebruikt voor het transport van goederen, wordt niet gereguleerd onder de EUDR.

Wat dit betekent voor jouw sector

Of je nu handelt in grondstoffen of afgewerkte goederen, de productomvang van de EUDR bepaalt direct je compliance-verplichtingen. Begrijpen welke van je producten binnen de scope vallen, en waarom, is de eerste stap naar het opzetten van een veerkrachtig, sectorspecifiek compliance-proces.

Begin met CN-code classificatie
Elk product in je catalogus is geclassificeerd onder een CN (Gecombineerde Nomenclatuur) code. Deze classificatie bepaalt of een product onder de EUDR valt. 

Vergelijk je productlijst met Bijlage I: als de CN-code daar verschijnt, valt het product binnen de scope. Als dat niet het geval is, is de verordening niet van toepassing, zelfs als het product cacao, palmolie, leer of soja of een andere gereguleerde grondstof bevat.

Pas je risicoaanpak aan op de grondstof
Zodra je weet wat gedekt is, geef prioriteit aan waar de risico's en data-uitdagingen het grootst zijn. Elke grondstof brengt zijn eigen complexiteit in de toeleveringsketen met zich mee.

Palmolie kan bijvoorbeeld traceerbaar zijn tot een molen maar niet tot een plantage; cacao en koffie kunnen afhankelijk zijn van kleine boeren zonder digitale perceelgegevens; vee heeft multi-locatie traceerbaarheid en voederonthullingen nodig. Bouw deze wendingen in je risicobeoordelingen en leveranciersonboarding, niet als bijzaak maar als kernworkflows.

Stel je datagereedheid niet uit
EUDR vereist dat operators gedetailleerde, georeferentieerde informatie verzamelen voor elk binnen de scope vallend product. Dit omvat oorsprongspercelen, oogst- of productiedata, leveranciersverklaringen en rechtvaardiging voor risicobeoordeling. 

Dit is geen data die je op het laatste moment kunt samenstellen. Als je werkt met meerdere grondstoffen of inkoopregio's, is vroege planning essentieel.

Coolset kan helpen
Coolset’s EUDR-product helpt bedrijven de juiste data te verzamelen, ontbossingsrisico's te controleren en Due Diligence Statements in te dienen zonder leveranciers achterna te zitten of te werken in complexe spreadsheets.

Met Coolset kunnen bedrijven product- en ordergegevens importeren uit je ERP, documenten aanvragen bij leveranciers en alles op één plek bijhouden. Het systeem markeert ontbrekende of risicovolle zendingen en genereert auditklare DDS-bestanden die voldoen aan het verplichte EU TRACES-formaat.

{{eudr-tool-injectable}}

Het product wordt gelanceerd in augustus 2025. Meld je aan voor de wachtlijst hier.

FAQ: Veelgestelde vragen over de EUDR-productomvang

Wat is het verschil tussen FLEGT, EUTR en EUDR?
De EUTR (EU-houtverordening) was het vorige kader voor de invoer van hout. Het vereiste dat bedrijven aantoonden dat het hout dat ze importeerden legaal was, maar het dekte geen ontbossing of was niet van toepassing op andere grondstoffen. Het gold ook alleen voor hout geïmporteerd van buiten de EU.

FLEGT is een EU-licentiesysteem waarbij hout dat wordt geëxporteerd uit partnerlanden met een FLEGT-overeenkomst als legaal wordt beschouwd. Een geldige FLEGT-licentie vrijwaart de importeur van verdere legaliteitscontroles, maar is alleen van toepassing op bepaalde houtbronnen.

De EUDR vervangt de EUTR en gaat verder. Het is niet alleen van toepassing op hout, maar ook op vee, soja, palmolie, cacao, koffie en rubber. En het voegt een nieuwe eis toe: producten moeten niet alleen legaal zijn, ze moeten ontbossingsvrij zijn, wat betekent dat ze niet zijn geproduceerd op land dat na 31 december 2020 is ontbost of gedegradeerd.

Wat zijn de EUDR-compliancevereisten?
Hoewel de specificaties variëren per rol in de toeleveringsketen, productieland en bedrijfsgrootte, omvat het algemene due diligence-proces:

• Verzamelen van belangrijke gegevens voor elk product: CN-code, grondstof, geolocatie van productie, oogstdatum, hoeveelheid, leveranciersgegevens en bewijs van legaliteit
• Beoordelen van het risico dat het product is gekoppeld aan illegale productie of ontbossing na 2020 (en degradatie, in het geval van hout)
• Risico's mitigeren als compliance niet kan worden bevestigd, bijvoorbeeld door documenten te verifiëren
• Indienen van een DDS voordat het product wordt geplaatst of geëxporteerd
• Bewaren van de bovenstaande gegevens gedurende ten minste vijf jaar

Valt mijn product binnen de scope als het palmolie bevat?
Alleen als de CN-code is vermeld in Bijlage I onder de palmoliecategorie.

Inbegrepen onder andere:

• Ruwe palmolie (1511)
• Geraffineerde palmolie (1511)
• Palmpitolie (1513)
  Palmoliekoek (2306 60)
• Oleochemicaliën zoals stearinezuur, palmitinezuur (3823), bepaalde vetzuren en alcoholen (ex 2915, ex 2905)

Niet inbegrepen onder andere:

• Zeep met palmolie (3401)
• Voedingsproducten zoals margarine, instantnoedels of snacks met palmolie als ingrediënt
• Cosmetica met palmderivaten tenzij het product zelf is vermeld
• Detergenten of biodiesel tenzij gedekt onder een vermelde CN-code (momenteel zeldzaam)

De belangrijkste test is niet of palmolie aanwezig is, maar of het product valt onder een CN-code vermeld in Bijlage I. Als dat niet het geval is, valt het product buiten de scope.

Wat is de laatste lijst van gereguleerde producten?
De meest actuele lijst van EUDR-gereguleerde producten staat in Bijlage I van Verordening (EU) 2023/1115. Het vermeldt de CN-codes die bepalen of een product binnen de scope valt, gegroepeerd per grondstof.

Je kunt de lijst raadplegen via EUR-Lex. De Europese Commissie kan deze in de toekomst bijwerken, bijvoorbeeld om grondstoffen zoals biobrandstoffen en maïs op te nemen.

‍