In zakelijke duurzaamheid zijn Scope 3-emissies – alle indirecte emissies uit de toeleveringsketen van een bedrijf – een groot punt van zorg. 

Volgens het UN Global Compact kunnen deze gemiddeld 70% van de totale emissies van een bedrijf uitmaken – of simpel gezegd, een groot deel van je ecologische voetafdruk.

Dit overweldigende percentage benadrukt waarom leren hoe je Scope 3-emissies meet essentieel is in de duurzaamheidsreis van je bedrijf. Het probleem? Deze emissies zijn berucht moeilijk te volgen.

In deze blogpost pakken we de verschillende emissiebronnen aan waarmee groeiende bedrijven te maken hebben, zoomen we in op waarom Scope 3-emissies zo'n uitdaging vormen en ontdekken we coole technologische oplossingen die het volgen van emissies een fluitje van een cent maken.

Snelle herinnering: het verschil tussen Scope 1 & 2 en Scope 3-emissies

Voordat we ingaan op de uitdagingen van het meten van Scope 3-emissies, laten we snel de verschillende emissietypen en hun oorsprong doornemen. 

Opgericht in 1998, is het Greenhouse Gas Protocol (GHG Protocol) een internationaal erkend kader voor de boekhouding van broeikasgassen in bedrijven. Het staat bekend als de gouden standaard voor bedrijven die hun broeikasgasemissies willen meten, monitoren en rapporteren. Het categoriseert emissies in drie verschillende scopes:

Scope 1: Directe emissies

Scope 1-emissies zijn directe emissies die afkomstig zijn van bronnen die je bedrijf bezit of beheert. 

Dit omvat alles wat je bedrijf verbrandt – van olie en aardgas tot benzine, diesel en zelfs hout. Denk aan de brandstof om je gebouwen, voertuigen of andere bedrijfseigendommen van energie te voorzien.

Scope 2: Indirecte emissies van gekochte energie

Scope 2-emissies komen van de energie die je bedrijf koopt om zijn activiteiten uit te voeren, meestal van een nutsbedrijf of andere leverancier. Ze omvatten emissies die worden gegenereerd door gekochte elektriciteit, stoom, verwarming of koeling die off-site wordt geproduceerd. 

Deze emissies zijn relatief eenvoudig te volgen dankzij je verbruik dat in je energierekeningen wordt vermeld.

Scope 3: Alle andere indirecte emissies

Scope 3-emissies zijn alle indirecte emissies die niet in Scope 2 zijn opgenomen. Wist je dat ze tot 11,4 keer groter kunnen zijn dan de emissies die door je eigen activiteiten worden gegenereerd? 

Dat komt omdat ze de ecologische voetafdruk van de hele waardeketen van je bedrijf omvatten. Kortom: alles wat nodig is om je product te maken en te consumeren. 

Het GHG Protocol categoriseert ze in 15 upstream- en downstreambronnen. Hier is wat je moet inventariseren:

Upstream-emissies (alles om je product te produceren):

• Gekochte goederen en diensten
• Kapitaalgoederen
• Brandstof- en energiegerelateerde activiteiten die niet in Scope 1 of 2 zijn opgenomen
• Transport en distributie (upstream)
• Afval gegenereerd in operaties
• Zakenreizen
• Woon-werkverkeer van werknemers
• Upstream gehuurde activa

Downstream-emissies (alles om je product te consumeren):

• Transport en distributie (downstream)
• Verwerking van verkochte producten
• Gebruik van verkochte producten
• Einde-levensduur behandeling van verkochte producten
• Downstream gehuurde activa
• Franchises
• Investeringen

{{product-tour-injectable}}

Waarom het berekenen van Scope 3-emissies moeilijk kan zijn

Hoewel Scope 3-emissies gemiddeld bijna driekwart van de emissies van een bedrijf uitmaken – en in sectoren zoals financiën zelfs tot 99,98% – zijn er nog steeds veel uitdagingen bij het meten van waardeketenemissies.

Een van de grootste moeilijkheden is het gebrek aan nauwkeurige data. Veel bedrijven hebben nog niet de capaciteit of systemen om emissies bij te houden, wat leidt tot hiaten en inconsistenties. 

Er is ook een merkbaar tekort aan personeel met technische expertise in koolstofbeheer. Dit maakt het moeilijk om emissies effectief te meten en analyseren. Tip: Emissiebeheersoftware zoals Coolset kan helpen.

Bovendien is er geen gestandaardiseerde methodologie voor het berekenen van Scope 3-emissies, waardoor het moeilijk is om data van verschillende bronnen en entiteiten te vergelijken. 

4 grootste uitdagingen bij het meten van Scope 3-emissies

Laten we de vier grootste uitdagingen in detail verkennen en handige strategieën bieden om ze aan te pakken.

1. Leveranciers missen vaak essentiële emissiedata

Een primaire uitdaging bij het meten van Scope 3-emissies is dat leveranciers vaak essentiële emissiedata missen. Omdat emissierapportage net begint door te dringen, hebben veel leveranciers nog niet genoeg marktdruk gevoeld om inzicht te krijgen in hun productemissies.

Praktische oplossingen:

• Moedig je leveranciers aan om basisemissies bij te houden.
• Deel best practices met je leveranciers voor betere emissiedataverzameling.
• Gebruik industriegemiddelden als tijdelijke maatregel om de hiaten op te vullen.

2. Geen gestandaardiseerd kader voor rapportage van bepaalde emissies

Een andere grote hindernis is het ontbreken van een gestandaardiseerd kader voor het rapporteren van product- of dienstemissies. Dit veroorzaakt aanzienlijke hiaten in transparantie en toegankelijkheid, waardoor het voor bedrijven moeilijk is om nauwkeurig te rapporteren over hun Scope 3-emissies. 

In de VS bijvoorbeeld, heeft minder dan 1% van de bedrijven in de financiële sector hun Scope 3-emissies adequaat bekendgemaakt op een manier die voldeed aan de kwaliteitsnormen van ISS ESG.

Praktische oplossingen:

• Pleiten voor inspanningen in de hele branche om emissierapportage te standaardiseren.
• Gebruik erkende kaders zoals het GHG Protocol of de Europese Duurzaamheidsrapportagestandaarden (ESRS) als leidraad.
• Laat je emissiedata verifiëren door een derde partij om de geloofwaardigheid te vergroten.

3. Import van materialen maakt waardeketens minder transparant 

Waardeketens zijn inherent complex, vooral wanneer je directe leveranciers (Tier 1) materialen importeren van anderen (Tier 2). Deze meerdere lagen kunnen het spoor van Scope 3-emissies vertroebelen, waardoor het moeilijk is om je volledige milieu-impact nauwkeurig te volgen en te kwantificeren.

Praktische oplossingen:

• Werk aan het volgen van de reis van je materialen van hun oorsprong tot aan je deur.
• Moedig je leveranciers aan om transparantere rapportagepraktijken aan te nemen.
• Gebruik technologische oplossingen zoals blockchain om een duidelijker beeld van je toeleveringsketen te krijgen.

4. Emissies van diensten meten komt met minder duidelijke parameters

Diensten vormen een unieke uitdaging als het gaat om het meten van emissies vanwege de ontastbare aard van hun output. In tegenstelling tot producten, missen diensten duidelijke, kwantificeerbare parameters, waardoor het lastig is om de emissies die ze genereren te bepalen. 

Praktische oplossingen:

• Ontwikkel een kader om emissies te schatten op basis van de operaties van de dienst.
• Werk samen met dienstverleners om richtlijnen op te stellen voor het rapporteren van emissies.
• Gebruik secundaire data om emissies te schatten wanneer directe data niet beschikbaar is.

Technologische oplossingen voor Scope 3-emissiebeheer

Met meerdere leveranciers en partners in je toeleveringsketen kan het meten van Scope 3-emissies op eigen houtje overweldigend lijken. 

Gelukkig zijn er veel geavanceerde emissiebeheertools beschikbaar die je kunnen helpen om emissies effectief te volgen, analyseren en verminderen.

Platforms zoals Coolset gebruiken bijvoorbeeld krachtige dataverzamelingstechnieken om je Scope 1, 2 en 3-emissies te meten volgens de GHG Protocol-methodologie – en dat terwijl je tijd en middelen bespaart. Ze kunnen er ook voor zorgen dat je bedrijf voldoet aan de nieuwste duurzaamheidsvereisten en rapporten genereert op basis van je behoeften.

Benieuwd hoe het werkt? Vraag een gratis demo aan en ontdek hoe Coolset de aanpak van je bedrijf voor emissiebeheer vandaag kan transformeren.